شرح ابن میثم
۳۸۰- و قال علیه السّلام: و قد سئل عن معنى قولهم «لا حول و لا قوه الا بالله»- إِنَّا لَا نَمْلِکُ مَعَ اللَّهِ شَیْئاً وَ لَا نَمْلِکُ إِلَّا مَا مَلَّکَنَا- فَمَتَى مَلَّکَنَا مَا هُوَ أَمْلَکُ بِهِ مِنَّا کَلَّفَنَا- وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَکْلِیفَهُ عَنَّا
المعنى
برهان قوله: إنّا لا نملک مع اللّه شیئا. قوله تعالى قُلْ فَمَنْ یَمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِنْ أَرادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرادَ بِکُمْ نَفْعاً الآیه، و ظاهر أنّ التکلیف تابع لما ملّکنا إیّاه من الجوارح و القوى و العقل و سایر متعلّقات التکلیف و عند أخذه لشیء منها یضع التکلیف المتعلّق به عنّا. و سئل الصادق علیه السّلام عن هذه الکلمه فقال: لا حول على ترک المعاصی و لا قوّه على فعل الطاعات إلّا باللّه.
مطابق با حکمت ۴۰۴ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۳۸۰- از امام (ع) وقتى که در باره معناى «لا حول و لا قوه الا باللّه العلى العظیم» پرسیدند، فرمود: إِنَّا لَا نَمْلِکُ مَعَ اللَّهِ شَیْئاً وَ لَا نَمْلِکُ إِلَّا مَا مَلَّکَنَا- فَمَتَى مَلَّکَنَا مَا هُوَ أَمْلَکُ بِهِ مِنَّا کَلَّفَنَا- وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَکْلِیفَهُ عَنَّا
ترجمه
«ما در چیزى با خدا شریک نیستیم و ما جز آنچه او داده است چیزى نداریم، پس هر گاه چیزى را به ما داد که او از ما در آن صاحب اختیارتر است، در آن صورت ما را مکلّف ساخته و اگر آن چیز را از ما بازستاند، تکلیف آن را از ما برداشته است».
شرح
دلیل فرمایش امام (ع) «ما در چیزى با خدا شریک نیستیم، قول خداى تعالى است: سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا فَاسْتَغْفِرْ لَنا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَیْسَ«» و ظاهر مطلب آن است که تکلیف به دنبال اعطاى جوارح و قوا و عقل و سایر متعلّقات تکلیف است که خداوند به ما مرحمت کرده است، و موقعى که هر کدام از آنها را از ما بازستاند، تکلیف مربوط به آن را از ما رفع مىکند. از امام صادق (ع) در باره این جمله«» پرسیدند، فرمود: هیچ نیرویى بر ترک گناهان و هیچ توانى بر انجام طاعات جز از طرف خدا وجود ندارد.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۳۸
دیدگاه‌ها