نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 434 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

434-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )اخْبُرْ تَقْلِهِ

قال الرضي و من الناس من يروي هذا للرسول ( صلى‏الله‏عليه‏وآله‏وسلم ) و مما يقوي أنه من كلام أمير المؤمنين ( عليه‏السلام ) ما حكاه ثعلب عن ابن الأعرابي قال المأمون لو لا أن عليا قال اخبر تقله لقلت اقله تخبر

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 426 دکتر آیتی

و فرمود (ع): امتحان كن تا دشمن گردى.

رضى گويد: بعضى اين عبارت را به رسول الله (ع) نسبت داده‏ اند. ولى از دلايلى كه نسبتش را به على (ع) قوت مى ‏بخشد، مطلبى است كه ثعلب از ابن الاعرابى روايت كرده كه مى‏ گويد: مأمون مى ‏گفت كه اگر على نگفته بود «اخبر تقله» من مى ‏گفتم «اقله تخبر» با آنها دشمنى كن تا امتحانشان كرده باشى.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 439 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)زهد

439-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )الزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَيْنِ مِنَ الْقُرْآنِ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ‏ وَ مَنْ لَمْ يَأْسَ عَلَى الْمَاضِي وَ لَمْ يَفْرَحْ بِالْآتِي فَقَدْ أَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَيْهِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 431 دکتر آیتی

و فرمود (ع): همه زهد، ميان دو كلمه از قرآن قرار گرفته است. خداى تعالى مى ‏فرمايد: «تا بر آنچه از دستتان مى‏ رود اندوهگين نباشيد و بدانچه به دستتان مى‏ آيد شادمانى نكنيد». كسى كه بر گذشته تأسف نخورد و بر آينده شادمان نباشد زهد را از دو سوى آن گرفته است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 438 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)دشمن

438-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 430 دکتر آیتی

و فرمود (ع): مردم دشمن چيزهايى هستند كه نمى‏ دانند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 437 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی )مقایسه عدل وجود

437-وَ سُئِلَ ( عليه‏السلام )أَيُّهُمَا أَفْضَلُ الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ فَقَالَ ( عليه‏السلام )الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 429 دکتر آیتی

 از آن حضرت پرسيدند كه كدام يك از اين دو برترند: عدالت يا بخشندگى فرمود: عدالت، هر چيز را به جاى خود مى‏ نهد و بخشندگى آن را از جاى خود بيرون مى ‏نهد. عدل، نگاهدارنده همگان است و بخشندگى، تنها كسى را در بر مى ‏گيرد كه بخشش نصيب او شده. پس، عدالت از بخشندگى شريفتر و برتر است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 436 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

436-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )أَوْلَى النَّاسِ بِالْكَرَمِ مَنْ عُرِفَتْ بِهِ الْكِرَامُ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 428 دکتر آیتی

و فرمود (ع): شايسته ‏ترين مردم به كرم، كسى است كه به گوهر كريمتر باشد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 435 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)شکر ودعا

435-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَا كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ
وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت427 دکتر آیتی

و فرمود (ع): نشود كه خدا در شكر را به روى بنده ‏اى بگشايد، در حالى كه، در افزون شدن نعمت را به رويش بسته باشد.
و نشود كه در توبه را بگشايد، در حالى كه، در آمرزش را بسته باشد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 433 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

433-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )اذْكُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 425 دکتر آیتی

و فرمود (ع): به پايان رسيدن خوشيها و برجاى ماندن عواقب ناگوارشان را همواره به ياد داشته باشيد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 432 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)صفات اولیاء الله

432-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا –فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِيتَهُمْ وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِكْثَارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَكَهُمْ لَهَا فَوْتاً –أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سَلْمُ مَا عَادَى النَّاسُ بِهِمْ عُلِمَ الْكِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْكِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا –لَا يَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا يَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا يَخَافُونَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 424 دکتر آیتی

 و فرمود (ع): دوستان خدا كسانى ‏اند كه به باطن دنيا نگريستند، در حالى كه، ديگران به ظاهر آن مى ‏نگرند. آنان به كار آخرت پرداختند ، در حالى كه، ديگران به كار دنيا پردازند.

از دنياى خود دور كردند، آنچه را كه مى‏ ترسيدند، سبب هلاكتشان شود و ترك كردند، آنچه را كه مى‏ دانند كه سرانجام تركشان خواهد كرد. بهره‏مند شدن فراوان ديگران را از دنيا، بى‏ مقدار شمردند و به دست آوردنش را با از دست دادن آن يكى دانستند. با آنچه مردم ديگر دوست هستند، دشمن‏اند و با آنچه مردم ديگر دشمن‏اند، دوست هستند.

قرآن به آنان دانسته شد و خود داناى آن هستند. كتاب خدا به ايشان بر پاست و آنان به كتاب خدا بر پايند. بيش از آنكه بدان اميد بسته‏ اند، نمى‏ بينند و از چيزى، جز آنچه بايد از آن بترسند، نمى‏ ترسند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 431 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)اقسام رزق

431-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )الرِّزْقُ رِزْقَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى يُخْرِجَهُ عَنْهَا وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْيَا حَتَّى يَسْتَوْفِيَ رِزْقَهُ مِنْهَا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 423 دکتر آیتی

و فرمود (ع): روزى بر دو گونه است: يكى آنكه او تو را طلب مى‏ كند و ديگرى آنكه تو در طلبش هستى. هر كه دنيا را طلب كند، مرگ در طلب اوست تا از دنيا بيرونش برد و هر كه آخرت را طلب كند، دنيا او را طلب كند و روزيش را بتمامى به او رساند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 430 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)زيانكارترين مردم

430-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْيَبَهُمْ سَعْياً رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِي طَلَبِ مَالِهِ وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِيرُ عَلَى إِرَادَتِهِ فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا بِحَسْرَتِهِ وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 422 دکتر آیتی

و فرمود (ع): زيانكارترين مردم در داد و ستد و نوميدترين آنها در سعى و كوشش مردى است كه جسم خود را در طلب مال فرسوده سازد و قضا او را در رسيدن به خواستهايش يارى نكرده باشد، پس حسرت زده از دنيا برود و با بار گناهانش به سراى ديگر در آيد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 429 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)بزرگترین حسرت

429-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ أَعْظَمَ الْحَسَرَاتِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مَالًا فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الْجَنَّةَ وَ دَخَلَ الْأَوَّلُ بِهِ النَّارَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 421 دکتر آیتی

و فرمود (ع): بزرگترين حسرتها، در روز قيامت، حسرت كسى است كه در نافرمانى خداوند، مالى گرد آورد و ديگرى آن را به ارث برد و در راه خداى سبحان انفاقش كند و به بهشت رود و آن مرد نخستين را به سبب آن به دوزخ برند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 428 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)عید

428-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )فِي بَعْضِ الْأَعْيَادِ إِنَّمَا هُوَ عِيدٌ لِمَنْ قَبِلَ اللَّهُ صِيَامَهُ وَ شَكَرَ قِيَامَهُ وَ كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ عِيدٌ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 420 دکتر آیتی

در يكى از عيدها فرمود: عيد از آن كسى است كه روزه معصی‏اش پذيرفته شده و نمازش را پاداش داده ‏اند. هر روزى، كه در آن روز، خدا را معصيت نكنى، تو را روز عيد است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 427 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)حاجت

427-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَنْ شَكَا الْحَاجَةَ إِلَى مُؤْمِنٍ فَكَأَنَّهُ شَكَاهَا إِلَى اللَّهِ وَ مَنْ شَكَاهَا إِلَى كَافِرٍ فَكَأَنَّمَا شَكَا اللَّهَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 419 دکتر آیتی

و فرمود (ع): هر كه نياز خود را با مؤمنى در ميان نهد، گويى كه با خدا در ميان نهاده است و هر كه حاجت خود را به كافرى برد، گويى كه از خداى گله كرده است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 426 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

426-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )لَا يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ الْعَافِيَةِ وَ الْغِنَى بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافًى إِذْ سَقِمَ وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً إِذِ افْتَقَرَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 418 دکتر آیتی

و فرمود (ع): آدمى را به دو خصلت اعتماد نشايد، يكى تندرستى و يكى توانگرى. چه بسا هنگامى كه او را تندرست مى‏ بينى، بناگاه، بيمار شود و هنگامى كه او را توانگر مى‏ بينى، بناگاه، فقير گردد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 425 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)بذل وبخشش

425-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 417 دکتر آیتی

و فرمود (ع): خدا را بندگانى است كه نعمت خود را ويژه آنها كرده است تا مردم را سود رسانند. اينان تا زمانى كه به مردم انفاق مى‏ كنند نعمتهايشان در دستهايشان باقى است و چون نعمت خود را از مردمان دريغ داشتند، خداوند نعمتش را از آنان مى‏ ستاند و به ديگرى مى ‏دهد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 424 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)وصف صبروعقل

424-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 416 دکتر آیتی

و فرمود (ع): بردبارى پرده ‏اى است، پوشنده و عقل، شمشيرى است برنده. پس عيبهاى اخلاقت را به بردبارى بپوش و با هواى نفست به نيروى عقلت پيكار نماى.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 423 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)هرکه…

423-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِيَتَهُ
وَ مَنْ عَمِلَ لِدِينِهِ كَفَاهُ اللَّهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ
وَ مَنْ أَحْسَنَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَحْسَنَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 415 دکتر آیتی

و فرمود (ع): هر كه باطن خود را نيكو سازد، خداوند هم ظاهرش را نيكو جلوه دهد.
هر كه براى دينش كار كند، خداوند كار دنيايش را كفايت كند
و هر كه رابطه خود را با خدا نيكو گرداند، خداوند، رابطه او را با مردم نيكو گرداند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 422 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)کارخیر

422-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )افْعَلُوا الْخَيْرَ وَ لَا تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً فَإِنَّ صَغِيرَهُ كَبِيرٌ وَ قَلِيلَهُ كَثِيرٌ وَ لَا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ إِنَّ أَحَداً أَوْلَى بِفِعْلِ الْخَيْرِ مِنِّي فَيَكُونَ وَ اللَّهِ كَذَلِكَ إِنَّ لِلْخَيْرِ وَ الشَّرِّ أَهْلًا فَمَهْمَا تَرَكْتُمُوهُ مِنْهُمَا كَفَاكُمُوهُ أَهْلُهُ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 414 دکتر آیتی

و فرمود (ع): كار نيك را به جاى بياوريد و آن خرد مشماريد، زيرا، كار نيك، هر چند، در نظر خرد آيد، بزرگ باشد و هر چند، اندك نمايد، بسيار باشد.

نبايد يكى از شماها بگويد كه فلان در انجام دادن كارهاى نيك سزاوارتر از من است. به خدا سوگند، بسا كه چنين شود. زيرا گروهى اهل خيرند و گروهى اهل شر، كه هرگاه كار خير يا كار شر را شما رها كنيد، اهل آن به جاى شما به آن پردازند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 421 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)عقل

421-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )كَفَاكَ مِنْ عَقْلِكَ مَا أَوْضَحَ لَكَ سُبُلَ غَيِّكَ مِنْ رُشْدِكَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 413 دکتر آیتی

و فرمود (ع): عقل تو را همين بس كه راه گمراهيت را از راه رستگاريت آشكار مى ‏سازد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 420 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)چشم چرانی

420- وَ رُوِيَ أَنَّهُ ( عليه‏السلام ) كَانَ جَالِساً فِي أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَأَةٌ جَمِيلَةٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقَالَ ( عليه‏السلام )

إِنَّ أَبْصَارَ هَذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ وَ إِنَّ ذَلِكَ سَبَبُ هِبَابِهَا فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى امْرَأَةٍ تُعْجِبُهُ فَلْيُلَامِسْ أَهْلَهُ فَإِنَّمَا هِيَ امْرَأَةٌ كَامْرَأَتِهِ
فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْخَوَارِجِ‏قَاتَلَهُ اللَّهُ كَافِراً مَا أَفْقَهَهُ فَوَثَبَ الْقَوْمُ لِيَقْتُلُوهُ فَقَالَ ( عليه‏السلام )رُوَيْداً إِنَّمَا هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْبٍ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 412 دکتر آیتی

گويند در ميان اصحابش نشسته بود. زنى خوب‏روى بگذشت. اصحاب چشم بر او دوختند.

امام فرمود: اين نرينگان چه آزمندانه مى‏ نگرند. و اين گونه نگريستن مايه هيجان شهوت است. هرگاه يكى از شما چشمش به زنى افتد، كه او را خوش آيد، با زن خود همبستر شود كه او نيز زنى است همانند آن زن ديگر.

يكى از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چه نيك مى‏ فهمد. مردم برخاستند تا آن مرد را بكشند. امام فرمود: آرام گيريد. دشنام را پاداش دشنام است يا بخشيدن گناه.

ترجمه عبدالمحمد آیتی