نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 299 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

299-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَا أَهَمَّنِي ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ وَ أَسْأَلَ اللَّهَ الْعَافِيَةَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 291 دکتر آیتی

و فرمود (ع): اندوهگينم نكند، گناهى كه پس از آن مهلت به جاى آوردن دو ركعت نماز را داشته باشم.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 298 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)دشمنی

298-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَنْ بَالَغَ فِي الْخُصُومَةِ أَثِمَ وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهَا ظُلِمَ وَ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يَتَّقِيَ اللَّهَ مَنْ خَاصَم‏

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 290 دکتر آیتی

و فرمود (ع): كسى كه دشمنى را از حد بگذراند، گناه كرده است و هر كه در آن كوتاهى كند، ستم كرده و كسى كه همواره با ديگران نزاع كند، نمى ‏تواند از خدا بترسد و پرهيزگار باشد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 297 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)پند

297-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 289 دکتر آیتی

و فرمود (ع): چه بسيار است پندها و چه اندك‏اند، پند پذيرندگان.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 296 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

296-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )لِرَجُلٍ رَآهُ يَسْعَى عَلَى عَدُوٍّ لَهُ بِمَا فِيهِ إِضْرَارٌ بِنَفْسِهِ إِنَّمَا أَنْتَ كَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِيَقْتُلَ رِدْفَهُ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 288 دکتر آیتی

به مردى كه براى زيان رسانيدن به دشمن سعى مى‏ كرد ولى به گونه ‏اى كه به خود زيان مى ‏رسانيد، فرمود: تو مانند كسى هستى كه نيزه‏اى در تن خود فرو كند تا كسى را كه پشت سرش بر اسب سوار شده، بكشد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 295 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)دوست ودشمن

295-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )أَصْدِقَاؤُكَ ثَلَاثَةٌ وَ أَعْدَاؤُكَ ثَلَاثَةٌ

فَأَصْدِقَاؤُكَ صَدِيقُكَ وَ صَدِيقُ صَدِيقِكَ وَ عَدُوُّ عَدُوِّكَ وَ أَعْدَاؤُكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّ صَدِيقِكَ وَ صَدِيقُ عَدُوِّكَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 287 دکتر آیتی

و فرمود (ع): دوستان تو سه كس‏اند و دشمنان تو نيز، سه كس. اما دوستان تو دوست تو و دوست دوست تو و دشمن دشمن توست و اما دشمنان تو: دشمن تو و دشمن دوست تو و دوست دشمن تو.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 294 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)مغرب ومشرق

294-وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَسَافَةِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ فَقَالَ ( عليه‏السلام )مَسِيرَةُ يَوْمٍ لِلشَّمْسِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 286 دکتر آیتی

از او فاصله مشرق و مغرب را پرسيدند، فرمود: به قدر يك روز سير خورشيد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 293 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی) وصف احمق

293-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )لَا تَصْحَبِ الْمَائِقَ فَإِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ وَ يَوَدُّ أَنْ تَكُونَ مِثْلَه‏

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 285 دکتر آیتی

و فرمود (ع): با احمق همنشين مباش كه كردار خويش در چشم تو بيارايد و دوست دارد كه تو را همانند خود سازد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 291 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)صبر برمصیبت فرزند

291- وَ قَالَ ( عليه‏السلام ) وَ قَدْ عَزَّى الْأَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ عَنِ ابْنٍ لَهُ
يَا أَشْعَثُ إِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِكَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْكَ ذَلِكَ الرَّحِمُ وَ إِنْ تَصْبِرْ فَفِي اللَّهِ مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ خَلَفٌ
يَا أَشْعَثُ إِنْ صَبَرْتَ جَرَى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْجُورٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ جَرَى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْزُورٌ
يَا أَشْعَثُ ابْنُكَ سَرَّكَ وَ هُوَ بَلَاءٌ وَ فِتْنَةٌ وَ حَزَنَكَ وَ هُوَ ثَوَابٌ وَ رَحْمَةٌ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 283 دکتر آیتی:

در تعزيت به اشعث بن قيس كه پسرش مرده بود چنين فرمود:
اى اشعث، اگر بر پسرت اندوهگين هستى، سزاوارى، زيرا جگر گوشه توست. اگر صبر كنى، خداوند به هر مصيبتى پاداشى دهد.
اى اشعث، اگر در اين مصيبت صبر كنى، تقدير خداوند بر تو رفته است و تو را مزدى است و اگر بيتابى كنى، تقدير خداوند بر تو رفته و تو گناهكارى.
اى اشعث، پسر تو شادمانت مى‏ داشت، پس براى تو بلا و آزمايش بود اكنون تو را محزون داشته و آن ثواب است و رحمت.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 290 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)شکر نعمت

290-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللَّهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ لَكَانَ يَجِبُ أَلَّا يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 282 دکتر آیتی

و فرمود (ع): اگر خداوند، به سبب نافرمانيش، مردم را بيم نمى‏ داد باز هم فرمانبرداريش واجب بود تا سپاس نعمتش را بگزاريم.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 289 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)فضایل اخلاقی

289-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )كَانَ لِي فِيمَا مَضَى أَخٌ فِي اللَّهِ وَ كَانَ يُعْظِمُهُ فِي عَيْنِي صِغَرُ الدُّنْيَا فِي عَيْنِهِ
وَ كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ بَطْنِهِ فَلَا يَشْتَهِي مَا لَا يَجِدُ وَ لَا يُكْثِرُ إِذَا وَجَدَ
وَ كَانَ أَكْثَرَ دَهْرِهِ صَامِتاً فَإِنْ قَالَ بَذَّ الْقَائِلِينَ وَ نَقَعَ غَلِيلَ السَّائِلِينَ
وَ كَانَ ضَعِيفاً مُسْتَضْعَفاً فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَيْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَادٍ
لَا يُدْلِي بِحُجَّةٍ حَتَّى يَأْتِيَ قَاضِياً
وَ كَانَ لَا يَلُومُ أَحَداً عَلَى مَا يَجِدُ الْعُذْرَ فِي مِثْلِهِ حَتَّى يَسْمَعَ اعْتِذَارَهُ
وَ كَانَ لَا يَشْكُو وَجَعاً إِلَّا عِنْدَ بُرْئِهِ
وَ كَانَ يَقُولُ مَا يَفْعَلُ وَ لَا يَقُولُ مَا لَا يَفْعَلُ
وَ كَانَ إِذَا غُلِبَ عَلَى الْكَلَامِ لَمْ يُغْلَبْ عَلَى السُّكُوتِ
وَ كَانَ عَلَى مَا يَسْمَعُ أَحْرَصَ مِنْهُ عَلَى أَنْ يَتَكَلَّمَ
وَ كَانَ إِذَا بَدَهَهُ أَمْرَانِ يَنْظُرُ أَيُّهُمَا أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى فَيُخَالِفُهُ
فَعَلَيْكُمْ بِهَذِهِ الْخَلَائِقِ فَالْزَمُوهَا وَ تَنَافَسُوا فِيهَا فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِيعُوهَا فَاعْلَمُوا أَنَّ أَخْذَ الْقَلِيلِ خَيْرٌ مِنْ تَرْكِ الْكَثِير

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 281 دکتر آیتی

و فرمود (ع): پيش از اين مرا برادرى بود، در راه خدا كه خرد بودن دنيا در نظرش او را در چشم من بزرگ داشته بود،
هرگز بنده شكم نبود. چيزى را كه نمى ‏يافت، آرزو نمى ‏كرد و چون مى‏ يافت، بسيار به كار نمى ‏برد.
بيشتر روزگارش در خاموشى مى‏ گذشت و اگر سخن مى‏ گفت بر ديگر گويندگان غلبه مى ‏يافت. و عطش پرسندگان را فرو مى‏ نشاند.
مردى افتاده بود و همه ناتوانش مى ‏انگاشتند. چون زمان كوشش فرا مى‏ رسيد، شير بيشه را مى ‏ماند و مار بيابان را.
تا نزد قاضى نمى‏ رفت، حجت نمى ‏آورد.
كسى را كه خطا مى‏ كرد و مى‏ دانست عذرى دارد، تا عذرش را نمى‏ شنيد، ملامتش نمى ‏كرد.
از درد شكوه نمى ‏نمود، مگر آن گاه كه بهبود يافته بود.
اگر كارى را مى‏ كرد، مى‏ گفت و اگر نمى ‏كرد، نمى‏ گفت.
اگر در سخن مغلوب مى ‏شد، در خاموشى مغلوب نمى ‏شد.
همواره به شنيدن حريصتر بود تا به گفتن.
هرگاه دو كار براى او پيش مى ‏آمد مى‏ نگريست كه كدام يك از آن دو به هواى نفس نزديكتر است تا خلاف آن كند.
بر شما باد به اين خويها، آنها را فرا گيريد و در فراگرفتنشان با يكديگر رقابت نماييد. اگر نتوانستيد به همه آنها برسيد، بر گرفتن اندك بهتر از ترك‏ كردن همه است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 288 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)مقام علم

288-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِذَا أَرْذَلَ اللَّهُ عَبْداً حَظَرَ عَلَيْهِ الْعِلْمَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 280 دکتر آیتی

و فرمود (ع): هرگاه خداوند بنده ‏اى را خوار خواهد، او را از فرا گرفتن دانش باز دارد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 287 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)توضیح قَدَر

287-وَ سُئِلَ عَنِ الْقَدَرِ فَقَالَ طَرِيقٌ مُظْلِمٌ فَلَا تَسْلُكُوهُ وَ بَحْرٌ عَمِيقٌ فَلَا تَلِجُوهُ وَ سِرُّ اللَّهِ فَلَا تَتَكَلَّفُوهُ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 279 دکتر آیتی

او را از قدر پرسيدند و فرمود (ع): راهى است تاريك، بدان گام منهيد و دريايى است ژرف، بدان داخل مشويد. راز خداوند است، در آشكار كردن آن خود را به رنج مي فكنيد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 286 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

286-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْ‏ءٍ طُوبَى لَهُ إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 278 دکتر آیتی

و فرمود (ع): مردم چيزى را نگفتند: خوشا، مگر آنكه روزگار براى آن روز بدى را پنهان داشته است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 285 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

285-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )كُلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ وَ كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيفِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 277 دکتر آیتی

و فرمود (ع): از همه مى‏ خواهند كه شتاب كنند ولى آنها مهلت مى ‏خواهند و براى هر يك مدتى معين نهاده ‏اند و آنها بهانه آورند و كار به تأخير اندازند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 284 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)علم

284-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِين‏

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 276 دکتر آیتی

276 و فرمود (ع): علم راه بهانه جويان را مى‏ بندد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

 

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 283 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

283-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )جَاهِلُكُمْ مُزْدَادٌ وَ عَالِمُكُمْ مُسَوِّف‏

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 275 دکتر آیتی

275 و فرمود (ع): نادان شما به عبث در كار بيفزايد و دانايتان كارها را به تأخير افكند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 282 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)موعظه

282-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ الْغِرَّةِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

 حکمت 274 دکتر آیتی

و فرمود (ع): ميان شما و اندرز پرده ‏اى است از غفلت.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 281 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)نصيحت

281-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )لَيْسَتِ الرَّوِيَّةُ كَالْمُعَايَنَةِ مَعَ الْإِبْصَارِ فَقَدْ تَكْذِبُ الْعُيُونُ أَهْلَهَا وَ لَا يَغُشُّ الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 273 دکتر آیتی

و فرمود (ع): انديشيدن همانند ديدن به چشم نيست. چه بسا چشم در ديدن خطا كند و حال آنكه، عقل به كسى كه از او نصيحت خواهد، خيانت نكند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 280 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

280-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 272 دکتر آیتی

272 و فرمود (ع): هر كه دورى سفر را در نظر آورد، خود را براى آن مهيا دارد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی