نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 249 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن میثم)

شرح ابن‏ ميثم

249- و قال عليه السّلام: إِنَّ كَلَامَ الْحُكَمَاءِ إِذَا كَانَ صَوَاباً كَانَ دَوَاءً- وَ إِذَا كَانَ خَطَأً كَانَ دَاءً

المعنى

و ذلك لقوّة اعتقاد الخلق فيهم و شدّة قبولهم لما يقولونه فإن كان حقّا كان دواء من الجهل و إن كان باطلا أوجب للخلق داء الجهل. و لذلك قيل: زلّة العالم زلّة العالم.

مطابق با حکمت 265 نسخه صبحی صالح

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ميثم

249- امام (ع) فرمود: إِنَّ كَلَامَ الْحُكَمَاءِ إِذَا كَانَ صَوَاباً كَانَ دَوَاءً- وَ إِذَا كَانَ خَطَأً كَانَ دَاءً

ترجمه

«سخن دانايان اگر درست باشد، دارو، و اگر نادرست باشد، درد است».

شرح

توضيح آن كه، چون مردم كاملا بدانها خوشبين و پذيراى سخن آنانند، اگر سخنشان درست باشد، درد نادانى را برطرف سازد، و اگر نادرست باشد، باعث ايجاد درد نادانى در مردم خواهد شد، از اين رو گفته‏اند: لغزش يك عالم، به منزله لغزش تمام مردم است.

ترجمه‏ شرح‏ نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم)، ج5 // قربانعلی  محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده

 

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.