حکمت ۲۹ صبحی صالح
۲۹-وَ قَالَ ( علیه السلام )إِذَا کُنْتَ فِی إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِی إِقْبَالٍ فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثامنه و العشرون من حکمه علیه السّلام
(۲۸) و قال علیه السّلام: إذا کنت فی إدبار و الموت فی إقبال، فما أسرع الملتقا.
اللغه
(الادبار) نقیض الاقبال- صحاح.
الاعراب
فی إدبار، جار و مجرور متعلّق بمقدّر، و الجمله خبر کنت، و الإدبار و الاقبال اعتبرا ظرف لزمان الماضى و الاستقبال.
المعنى
قد أشار علیه السّلام فی هذا الموجز من الکلام إلى سرعه مضیّ العمر و الخروج من هذه الدّنیا العاریه، و أفاد أنّ الانسان بین حرکتین سریعتین نحو الموت:
۱- إدباره على هذه الدّنیا و سفره عن هذه الحیاه المادیّه، فانه من یوم ولد من امّه کمن تجهّز راحلا عن هذه الدّار، أنفاسه أقدام تقع للمسیر، و أیامه منازل، و لیالیه مراحل، فکلّ مسافر له استراحه ما طىّ سفره و لکن الانسان فی الادبار عن هذه الدار لا یستریح قید ساعه و یدیم سیره بکلّ تنفّس.
۲- أنّ الموت أقبل نحو الانسان یطلبه دائما، فانه عباره عن اختلال شرائط الصّحه، و الحیاه أثر حادث یعرض للانسان کالتصادم أو السقوط أو الحرق أو الغرق أو غیر ذلک من الحوادث الموجبه للموت فجأه أو بأناه أو بزوال القوّه الغریزیه الکامنه فی الانسان تنقص رویدا رویدا إلى أن یبید و یحلّ الموت الطبیعى و بکلا الوجهین کان الموت إلى إقبال دائم و سریع نحو الانسان.
الترجمه
چون تو را پشت بزندگى است و مرگ رو بتو، چه زود برخورد خواهد شد.
چون تو را پشت بدنیا باشد مرگ بهر تو مهیّا باشد
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۱۱
دیدگاه‌ها