نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 384 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)مواعظ

384-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )الرُّكُونُ إِلَى الدُّنْيَا مَعَ مَا تُعَايِنُ مِنْهَا جَهْلٌ وَ التَّقْصِيرُ فِي حُسْنِ الْعَمَلِ إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَيْهِ غَبْنٌ وَ الطُّمَأْنِينَةُ إِلَى كُلِّ أَحَدٍ قَبْلَ الِاخْتِبَارِ لَهُ عَجْزٌ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 376 دکتر آیتی

و فرمود (ع): گرايش به دنيا، با آنچه از آن مى‏.بينى، نادانى است و قصور در انجام كردار نيك، اگر به ثواب آن اطمينان دارى، زيانكارى است و اعتماد به هر كس، پيش از آزمايش او، نشان عجز و ناتوانى در كارهاست.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 331 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)اطاعت خداوند

331-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ الطَّاعَةَ غَنِيمَةَ الْأَكْيَاسِ عِنْدَ تَفْرِيطِ الْعَجَزَةِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 323 دکتر آیتی

 و فرمود (ع): خداى سبحان طاعت خود را غنيمت زيركان قرار داد، هنگامى كه ناتوانان در انجام دادن آن قصور مى‏ ورزند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

موضوعات نهج البلاغه(برچسب های)

برچسب ها

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 202 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)طلحه و زبير

۲۰۲-وَ قَالَ ( علیه‏السلام )وَ قَدْ قَالَ لَهُ طَلْحَهُ وَ الزُّبَیْرُ نُبَایِعُکَ عَلَى أَنَّا شُرَکَاؤُکَ فِی هَذَا الْأَمْرِ لَا وَ لَکِنَّکُمَا شَرِیکَانِ فِی الْقُوَّهِ وَ الِاسْتِعَانَهِ وَ عَوْنَانِ عَلَى الْعَجْزِ وَ الْأَوَدِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 193 دکتر آیتی:

 طلحه و زبير به او گفتند با تو بيعت مى‏ كنيم بدين شرط كه ما هم در امر خلافت با تو شريك شويم
فرمود: نه، شما با من باشيد در نيرو بخشيدن و پايدارى كردن. و به هنگام سختى و درماندگى دو يار من باشيد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 4 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)عجز وصبر وزهد

۴-وَ قَالَ ( علیه‏السلام )الْعَجْزُ آفَهٌ
وَ الصَّبْرُ شَجَاعَهٌ
وَ الزُّهْدُ ثَرْوَهٌ
وَ الْوَرَعُ جُنَّهٌ
وَ نِعْمَ الْقَرِینُ الرِّضَى

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

ترجمه:

حکمت۳-۴ دکترآیتی:

و فرمود (ع ):

بخل ، ننگ است و ترس ، نقص است و تنگدستى ، زبان زیرک را از بیان حجتش بر بندد و بینوا در شهر خود غریب است و ناتوانى ، آفت است و شکیبایى ، دلیرى است و زهد، توانگرى است و پارسایى ، چونان سپر است .بهترین همنشین خشنودى است از خواست خداوند

ترجمه عبدالمحمد آیتی