۳۷۹-وَ قَالَ ( علیهالسلام )یَا ابْنَ آدَمَ الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِکَ عَلَى هَمِّ یَوْمِکَ کَفَاکَ کُلُّ یَوْمٍ عَلَى مَا فِیهِ فَإِنْ تَکُنِ السَّنَهُ مِنْ عُمُرِکَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَیُؤْتِیکَ فِی کُلِّ غَدٍ جَدِیدٍ مَا قَسَمَ لَکَ وَ إِنْ لَمْ تَکُنِ السَّنَهُ مِنْ عُمُرِکَ فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فِیمَا لَیْسَ لَکَ وَ لَنْ یَسْبِقَکَ إِلَى رِزْقِکَ طَالِبٌ وَ لَنْ یَغْلِبَکَ عَلَیْهِ غَالِبٌ وَ لَنْ یُبْطِئَ عَنْکَ مَا قَدْ قُدِّرَ لَکَ
قال الرضی و قد مضى هذا الکلام فیما تقدم من هذا الباب إلا أنه هاهنا أوضح و أشرح فلذلک کررناه على القاعده المقرره فی أول الکتاب
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۳۷۱ دکتر آیتی
و فرمود (ع): روزى بر دو گونه است: یکى آنکه تو در طلبش هستى و یکى آنکه او در طلب توست و اگر تو به سوى او نروى او به سوى تو خواهد آمد.
پس، اندوه سال خود را بر اندوه روز خود بار مکن که هر روز، هر چه تو را روزى مقرر کرده اند، کفایت کند. اگر آن سال از عمر تو باشد، خداى تعالى در هر روز که مى آید، آنچه قسمت تو ساخته به تو عطا خواهد کرد. و اگر آن سال از عمر تو نباشد پس چرا باید اندوه چیزى را بخورى که از آن تو نیست در آنچه روزى توست هیچ خواهندهاى بر تو پیشى نگیرد و هیچ غلبه کنندهاى بر تو غالب نشود و آنچه براى تو مقدر شده، در رسیدن به تو، درنگ نکند.
رضى گوید: این سخن پیش از این در این باب آمده است، ولى در اینجا واضح تر و مشروح تر بیان شده. از آن رو آن را دوباره آوردیم، آنسان، که در آغاز کتاب مقرر داشته بودیم.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۳۳۴