نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 323 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)

حکمت 317 صبحی صالح

317-وَ قَالَ لَهُ بَعْضُ الْيَهُودِ مَا دَفَنْتُمْ نَبِيَّكُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ فَقَالَ ( عليه‏السلام  )لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِيهِ وَ لَكِنَّكُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُكُمْ مِنَ الْبَحْرِ حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِيِّكُمْ اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

حکمت 323 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19

323: وَ قَالَ لِبَعْضِ الْيَهُودِ حِينَ قَالَ لَهُ-  مَا دَفَنْتُمْ نَبِيَّكُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ-  فَقَالَ لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِيهِ-  وَ لَكِنَّكُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُكُمْ مِنَ الْبَحْرِ-  حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِيِّكُمْ-  اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ-  قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ ما أحسن قوله اختلفنا عنه لا فيه-  و ذلك لأن الاختلاف لم يكن في التوحيد و النبوة-  بل في فروع خارجة عن ذلك-  نحو الإمامة و الميراث-  و الخلاف في الزكاة هل هي واجبة أم لا-  و اليهود لم يختلفوا كذلك-  بل في التوحيد الذي هو الأصل- . قال المفسرون-  مروا على قوم يعبدون أصناما لهم على هيئة البقر-  فسألوا موسى أن يجعل لهم إلها كواحد منها-  بعد مشاهدتهم الآيات و الأعلام-  و خلاصهم من رق العبودية و عبورهم البحر-  و مشاهدة غرق فرعون و هذه غاية الجهل-  و قد روي حديث اليهودي على وجه آخر- 

 قيل قال يهودي لعلي ع-  اختلفتم بعد نبيكم و لم يجف ماؤه يعني غسله ص-  فقال ع و أنتم قلتم اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ-  و لما يجف ماؤكم

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید

حكمت (323)

و قال لبعض اليهود حين قال له: ما دفنتم نبيكم حتى اختلفتم فيه فقال له: انما اختلفنا عنه لا فيه، و لكنكم ما جفّت ارجلكم من البحر حتى قلتم لنبيكم: « وَ جاوَزْنا بِبَنِي‏ وَ جاوَزْنا بِبَنِي إِسْرائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلى‏».

به يكى از يهوديان كه به آن حضرت گفت: هنوز پيامبر خود را به خاك نسپرده بوديد كه درباره ‏اش خلاف كرديد، فرمود: «ما درباره آنچه از او رسيده است خلاف ورزيديم نه درباره خودش، ولى شما هنوز پايتان از ترى دريا خشك نشده بود كه پيامبر خود را گفتيد، براى ما خدايى بساز همان گونه كه آنان را خدايانى است، و او گفت: همانا شما مردمى نادانيد.»

اين گفتار على عليه السّلام چه زيباست كه فرموده است: «درباره آنچه از او رسيده است اختلاف ورزيديم نه درباره خود او.»، و اين بدان سبب است كه اختلاف در توحيد و نبوت نبوده است بلكه اختلاف در فروع ديگرى كه خارج از اين است نظير امامت و ميراث و اينكه پرداخت زكات واجب است يا نه بوده است و حال آنكه يهوديان چنين اختلافى نكردند و اختلاف ايشان در توحيد كه پايه اصلى است، بوده است.

مفسران گفته ‏اند: يهوديان از كنار قومى گذشتند كه بتهايى به شكل گاو را مى‏ پرستيدند، از موسى خواستند كه براى ايشان خدايى چون يكى از آنها بسازد، اين هم پس از مشاهده نشانه‏ ها و معجزات بسيار و خلاص شدن ايشان از قيد بردگى و عبورشان از دريا و ديدن غرق شدن فرعون بوده است و اين غايت نادانى است.

اين حديث به گونه ديگرى هم نقل شده است كه مردى يهودى به على عليه السّلام گفت: هنوز آب غسل پيامبرتان خشك نشده بود، اختلاف كرديد، فرمود: شما هنوز آب پايتان خشك نشده بود كه گفتيد «براى ما خدايى بساز.»

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

 

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.