نهج البلاغه موضوعی غیبت

غیبت

۱۹۰۷٫ بزرگ ترین گناهان
انما ینبغى لاهل العصمه و المصنوع الیهم فى السلامه ان یرحموا اهل الذنوب و المعصیه ، و یکون الشکر هو الغالب علیهم ، و الحاجز لهم عنهم ، فکیف بالعائب الذى عاب اخاه ، و عیره ببلواه . اما ذکر موضع ستر الله علیه من ذنوبه مما هو اعظم من الذنب الذى عابه به ! و کیف یذمه بذنب قد رکب مثله ! فان لم یکن رکب ذلک الذنب بعینه فقد عصى الله فیما سواه ، مما هو اعظم منه . و ایم الله لئن لم یکن عصاه فى الکبیر، و عصاه فى الصغیر، لجرءته لجراته على عیب الناس اکبر!

(در نهى از غیبت کردن از مردم مى فرماید:) افراد پاکدامن و برخوردار از نعمت پرهیزگارى باید و به جاست که با گنه ورزان و معصیت کاران مهربان و دلسوز باشند و سپاسگزارى (به خاطر نعمت پاکدامنى و پرهیزگارى ) بر ایشان چیره باشد و مانع غیبت آن ها از گنهکاران شود، حال چه رسد به عیب جویى که از برادر خویش عیب جویى مى کند و او را به گناهش ‍ سرزنش مى نماید؟ مگر به یاد نمى آورد آن موقعى را که خدا گناه او را پوشاند، گناهى که بزرگ تر از گناه آن برادرى است که او را بدان سرزنش ‍ مى کند! چگونه او را به خاطر گناهى نکوهش مى کند که خودش چونان گناهى را مرتکب شده است ؟ و اگر عین آن گناه را نکرده باشد، بى گمان با گناهى بزرگ تر از آن خدا را نافرمانى کرده است . به خدا سوگند که اگر با گناه بزرگى خدا را نافرمانى نکرده باشد، و در گناه کوچکى او را نافرمانى کرده باشد، بى گمان همین گستاخى او در عیبگویى از مردم بزرگ ترین گناه است . (۱۹۰۰)

۱۹۰۸٫ کار شخص ناتوان
الغیبه جهد العاجز.
غیبت کردن ، کار شخص ناتوان است . (۱۹۰۱)



۱۹۰۰- خطبه ۱۴۰٫
۱۹۰۱- حکمت ۴۶۱٫


نهج البلاغه موضوعی //عباس عزیزی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.