۲۳۲-وَ قَالَ ( علیهالسلام )مَنْ یُعْطِ بِالْیَدِ الْقَصِیرَهِ یُعْطَ بِالْیَدِ الطَّوِیلَهِ
قال الرضی و معنى ذلک أن ما ینفقه المرء من ماله فی سبیل الخیر و البر و إن کان یسیرا فإن الله تعالى یجعل الجزاء علیه عظیما کثیرا
و الیدان هاهنا عباره عن النعمتین ففرق ( علیهالسلام ) بین نعمه العبد و نعمه الرب تعالى ذکره بالقصیره و الطویله فجعل تلک قصیره و هذه طویله لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم المخلوق أضعافا کثیره إذ کانت نعم الله أصل النعم کلها فکل نعمه إلیها ترجع و منها تنزع
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۲۲۴ دکتر آیتی
و فرمود (ع):
کسى که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند.
من مى گویم: معنى این عبارت این است که انسان مالى را که در راه خدا انفاق مى کند هر چند، اندک باشد خداى تعالى پاداش او را فراوان خواهد داد.
و دو دست، عبارت است از دو نعمت. امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذاشته و از نعمت بنده به دست کوتاه تعبیر نموده و از نعمت خدا به دست دراز. زیرا، نعمت خداوندى همواره چند برابر نعمت بنده است. نعمت او اصل همه نعمتهاست و هر نعمت به او باز مى گردد و از او افاضه مى شود.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۱۱۷
دیدگاه‌ها