حکمت ۱۰۳ صبحی صالح
۱۰۳- وَ رُئِیَ عَلَیْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِیلَ لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ
یَخْشَعُ لَهُ الْقَلْبُ وَ تَذِلُّ بِهِ النَّفْسُ وَ یَقْتَدِی بِهِ الْمُؤْمِنُونَ
إِنَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَهَ وَ عَادَاهَا
وَ هُمَا بِمَنْزِلَهِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَیْنَهُمَا کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثامنه و التسعون من حکمه علیه السّلام
(۹۸) و قال علیه السّلام و قد رئى علیه إزار خلق مرفوع، فقیل له فی ذلک، فقال: یخشع له القلب، و تذلّ به النّفس، و یقتدی به المؤمنون.
اللغه
(خلق) ج: أخلاق و خلقان: البالى للمذکّر و المؤنث (رقع) رقعا الثوب أصلحه بالرقاع- المنجد.
الاعراب
فقیل له فی ذلک، الفاء للسببیه.
المعنى
الظاهر أنّ لبسه علیه السّلام للازار المرقوع، کان فی أیام حکومته و زعامته الظاهریّه، و فی هذا العصر توسّع على المسلمین العیش، و حازوا أموالا و غنائم کثیره من الرّوم و الفرس، و اعتادوا لبس الثیاب الفاخره و التجمّل بالزینه الظاهره و خصوصا الأمراء منهم و أصحاب السّلطنه، و لما رئی علیه هذا الازار الخلق المرقوع وقع فی محلّ العجب و عدّ إهانه بمقام المتصدّى له فأجاب علیه السّلام بأنّه ریاضه للنفس، و تسلیه للمؤمنین، و ینبغی أن أکون اسوه لأهل الایمان فی لبس الخلقان، لینکسر تسویل الشیطان.
الترجمه
بر تن آن حضرت روپوش کهنه و وصله دارى دیده شد و در این باره با وى سخنى گفته شد، حضرتش در پاسخ فرمود: پوشیدن این لباس کهنه دل را خاشع مى سازد، و نفس أماره را خوار میکند و مؤمنان از آن سرمشق مى گیرند.
دیده شد اندر بر مولاى دین
پیشواى بر حق أهل یقین
یک رداى کهنه پر پینه اى
پر ز وصله جامه دیرینه اى
گفته شد با وی در این باره سخن
گفت مولا زیور است اندر بدن
دل کند خاشع کند نفسم ذلیل
تا نغرّد بر من این رزمنده پیل
مؤمنان را شاید از آن پیروى
گر که در راهند همراه علی
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۳۲
دیدگاه‌ها