نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۲۷ (شرح میر حبیب الله خوئی)

حکمت ۲۸ صبحی صالح

۲۸-وَ قَالَ ( علیه‏ السلام  )أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ

شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱

السابعه و العشرون من حکمه علیه السّلام

(۲۷) و قال علیه السّلام: أفضل الزّهد إخفاء الزّهد.

اللغه

(زهد) و زهد و زهد زهدا و زهاده فی الشی‏ء و عنه: رغب عنه و ترکه و منه الزهد فی الدنیا أى تخلّى عنها للعباده فهو زاهد-  المنجد- .

المعنى

لکلّ شی‏ء آفه و آفه العبودیه الرّیاء، و سمّی شرکا خفیّا لأنّه قلّما یخلو عنه الانسان، و الرّیاء التّظاهر بعمل شرعى جلبا لقلوب النّاس، و یدخل‏ فی کلّ عباده ظاهره و خصوصا الزّهد و التظاهر بترک الدّنیا و لذّاتها، فطال ما اتّخذه المراءون أکبر وسیله للنفوذ فی قلوب الناس و استمالتهم، و هو وسیله سهله لا تحتاج إلى ریاضه علمیّه و لا عملیّه فقال علیه السّلام: أفضل الزّهد ترک التظاهر به عند النّاس.

الترجمه

بهترین اقسام زهد، نهان داشتن زهد است.

گر زهد نهان کنى ز مردم            دارى تو بزاهدان تقدّم‏

منهاج ‏البراعه فی ‏شرح ‏نهج ‏البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی

بازدیدها: ۹

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.