شرح ابن میثم
۲۳۲- و قال علیه السّلام: احْذَرُوا نِفَارَ النِّعَمِ فَمَا کُلُّ شَارِدٍ بِمَرْدُودٍ
المعنى
استعار لفظ النفار و الشرود لزوال النعم ملاحظه لشبهها بالنعم. و حذّر منه حثّا على تقییدها بالشکر، و نبّه على وجوب ذلک الحذر بقوله: فما کلّ. إلى آخره. و هو صغرى ضمیر تقدیرها: الشارد جاز أن لا یردّ، و تقدیر کبراه: و کلّما جاز أن لا یردّ لم یجز تنفیره.
مطابق با حکمت ۲۴۶ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۲۳۲- امام (ع) فرمود: احْذَرُوا نِفَارَ النِّعَمِ فَمَا کُلُّ شَارِدٍ بِمَرْدُودٍ
ترجمه
«از دورى نعمتها بترسید، که هر چه از دست رفت دوباره برنمى گردد».
شرح
کلمه نفار (دور شدن)، و شرود (گریختن) را استعاره براى از بین رفتن نعمت آورده است از نظر تشبیه نعمتها به چهارپایان، و نسبت به زوال نعمت هشدار داده است تا وادار کند که با شکر نعمت آن را حفظ کنیم، و بر ضرورت این هشدار با این عبارت: «فما کل…» توجّه داده است که خود مقدمه صغرا براى قیاس مضمرى است که در اصل چنین بوده است: آن که گریخت ممکن است باز نگردد، و کبراى آن نیز در اصل چنین است: و هر چه امکان بازگشت نداشت، دور ساختنش روانیست.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۱۴
دیدگاه‌ها