حکمت ۲۲۹ صبحی صالح
۲۲۹-وَ قَالَ ( علیه السلام )کَفَى بِالْقَنَاعَهِ مُلْکاً وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِیماً
وَ سُئِلَ ( علیه السلام )عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهًفَقَالَ هِیَ الْقَنَاعَهُ
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثامنه عشره بعد المائتین من حکمه علیه السّلام
(۲۱۸) و قال علیه السّلام: کفى بالقناعه ملکا، و بحسن الخلق نعیما.
المعنى
الملک یستلزم السّلطه و نفوذ الأمر و النهی على النّاس، و بهذا السبب کان ممّا یغتبط علیه و یجهد و یجاهد للوصول إلیه، و من قنع فقد تسلّط على نفسه و قام بأمره و نهیه فکان ملک مملکه نفسه، و من حسن خلقه یتنعّم بماله أو بمال أصدقائه و لا یضیق علیه العیش و لا یتکدّر.
الترجمه
قناعت براى کامیابى از سلطنت بس است، و خوشخوئى براى برخوردارى از نعمت و چه خوش سروده است:
کنج آسودگى و گنج قناعت ملکى است
که بشمشیر میسّر نشود سلطان را
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۱۱
دیدگاه‌ها