حکمت ۲۰۴ صبحی صالح
۲۰۴-وَ قَالَ ( علیه السلام )لَا یُزَهِّدَنَّکَ فِی الْمَعْرُوفِ مَنْ لَا یَشْکُرُهُ لَکَ فَقَدْ یَشْکُرُکَ عَلَیْهِ مَنْ لَا یَسْتَمْتِعُ بِشَیْءٍ مِنْهُ
وَ قَدْ تُدْرِکُ مِنْ شُکْرِ الشَّاکِرِ أَکْثَرَ مِمَّا أَضَاعَ الْکَافِرُ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثالثه و التسعون بعد المائه من حکمه علیه السّلام
(۱۹۳) و قال علیه السّلام: لا یزهدنّک فی المعروف من لا یشکره لک، فقد یشکرک علیه من لا یستمتع بشیء منه، و قد تدرک من شکر الشّاکر أکثر ممّا أضاع الکافر، و اللَّه یحبّ المحسنین.
المعنى
قال اللَّه تعالى «۱۳- السبا: «یَعْمَلُونَ لَهُ ما یَشاءُ مِنْ» و المفهوم عامّ و المقصود منه بیان قلّه الشاکرین للمعروف، سواء کان بالنسبه إلى ذی المعروف الحق الحقیقى و هو اللَّه تعالى فانّ کلّ معروف ینتهى إلیه و یتحقّق به، و سواء کان بالنسبه إلى ذی المعروف الظاهری المجازی الذی کان سببا من الأسباب لمسبّب الأسباب فی ایصال المعروف إلى النائلین به.
و مقصوده علیه السّلام فی هذه الحکمه الحثّ على إسداء المعروف للشاکر و الکافر و التنبیه على عدم حصره بالشاکر بظنّ ضیاع المعروف عنده و کفرانه له.
و نبّه على أنّ المعروف لا یضیع فان لم یؤدّ شکره من أعطیته، فقد أعدّ اللَّه لأداء شکره غیره و إن لم یستمتع منه مع أنّ اللَّه تعالى هو الشاکر الحقیقی لکلّ معروف و هو یحبّ کلّ محسن.
الترجمه
فرمود: ناسپاس و کفران در برابر احسانت تو را بدان بیرغبت نکند، بسا دیگرى که از إحسان تو بهرهمند هم نشده از تو قدردانى و سپاسگزارى کند و تو از قدردانى او استفاده ببرى بیش از ناسپاس و بی إعتنائى آنکه کفران احسان تو را کرده است، و خدا است که نیکوکاران را دوست مى دارد.
ناسپاسى و کفر بیخردان
نشود مانع تو از احسان
که سپاس تو میکند دیگرى
ور نبرد از وجود تو ثمرى
چه بسا شکر او بود بهتر
بهرت از ناسپاسى کافر
بحساب خدا بکن نیکى
که خدا دوستدار هر نیکى
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۹
دیدگاه‌ها