شرح ابن میثم
۱۳۳- و قال علیه السّلام: سُوسُوا إِیمَانَکُمْ بِالصَّدَقَهِ وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَکُمْ بِالزَّکَاهِ- وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ
اللغه
سوسوا: أى املکوا.
المعنى
و ذلک أنّ الصدقه من الإیمان التامّ مملکه و حفظه لا یکون بدونها، و أمّا تحصین المال بالزکاه فلأنّ منعها إنّما یکون عن البخل و شدّه الحرص و ذلک باعث لمستحقّها على ذمّه و داع للخلق إلى التسبّب فی أذاه فکان مانعها متعرّضا بذلک لتلف ماله و بأدائها محصّنا له. و استعار لفظ الأمواج للحوادث المتواتره و قد مرّ أنّ الدعاء بإخلاص مما یعدّ النفس للإجابه بالمطلوب. و غرضه الحثّ على الصدقه و الزکاه و الدعاء.
مطابق با حکمت ۱۴۶ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۱۳۳- امام (ع) فرمود: سُوسُوا إِیمَانَکُمْ بِالصَّدَقَهِ وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَکُمْ بِالزَّکَاهِ- وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ
لغت
سوسوا: نگهدارى کنید
ترجمه
«ایمانتان را به وسیله صدقه نگهدارى کنید و اموالتان را با دادن زکات محفوظ بدارید، و موجهاى بلا را با دعا از خود برانید».
شرح
توضیح آن که صدقه نسبت به ایمان کامل به منزله نگهبان است، و حفظ ایمان بدون صدقه ممکن نیست، و امّا پاسدارى مال به وسیله زکات از آن جهت است که ندادن زکات حاکى از بخل و زیادى طمع است و این انگیزه مىشود تا مستحق زکات، صاحب مال را نکوهش کند و مردم در صدد آزار او برآیند، پس مانع زکات بدان وسیله مال خود را در معرض تلف قرار داده، و با دادن زکات آن را از تلف نگه داشته است. کلمه: «امواج» را از پیشامدهاى پیاپى استعاره آورده است و قبلا گذشت که دعا از روى خلوص از جمله عواملى است که نفس را براى اجابت خواسته خود، آماده مى سازد. هدف امام (ع) از این بیان، وادار سازى به دادن صدقه، زکات و دعا کردن است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۴۶
دیدگاه‌ها