شرح ابن میثم
۱۰۲- و قال علیه السّلام: لَا یُقِیمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا یُصَانِعُ- وَ لَا یُضَارِعُ وَ لَا یَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ
اللغه
المصانعه: المصالحه برشوه و نحوها. و المضارعه: مفاعله من الضرع و هو الذلّه کأنّ کلّا منهما یضرع للآخر.
المعنى
و ظاهر أنّ مصانعه الغیر یستلزم طلب رضاه و ذلک یمنع من إقامه حدود اللّه و أمره فی حقّه، و کذلک المضارعه و اتّباع المطامع من الغیر فإنّهما یستلزمان ترک مواجهته بما یشقّ علیه من أوامر اللّه و حدوده.
مطابق با حکمت ۱۱۰ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۱۰۲- امام (ع) فرمود: لَا یُقِیمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا یُصَانِعُ- وَ لَا یُضَارِعُ وَ لَا یَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ
لغات
مصانقه: وسیله رشوه و امثال آن، سازش کردن مضارعه: مصدر باب مفاعله از ماده ضرع یعنى ذلت و خوارى، گویا دو نفر که هر یک نسبت به دیگرى کوچکى مى کنند
ترجمه
«فرمان خدا را اجرا نمى کند مگر کسى که اهل مدارا و سازش نیست، و فرومایگى ننماید و به دنبال طمع نرود».
شرح
بدیهى است که سازش با دیگرى باعث جستن رضاى اوست و این عمل مانع از اجراى حدود و دستور الهى در باره او مى گردد. و همچنین فرومایگى و چشم طمع داشتن به دیگران، هر دو باعث خوددارى از پرداختن به دستورها و حدود الهى است که بر او دشوار مى نماید.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۶۸
دیدگاه‌ها