google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
220-240 حکمت شرح ابن ابي الحدیدحکمت ها شرح ابن ابي الحدید

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 229 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)

حکمت 232 صبحی صالح

232-وَ قَالَ ( عليه‏السلام  )مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ

حکمت 229 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19

229 وَ قَالَ ع: مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ قال الرضي رحمه الله تعالى-  و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله-  في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا-  فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا-  و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين-  ففرق ع بين نعمة العبد-  و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة-  فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة-  لأن نعم الله أبدا-  تضعف على نعم المخلوقين أضعافا كثيرة-  إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها-  فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع هذا الفصل قد شرحه الرضي رحمه الله-  فأغنى عن التعرض بشرحه

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید

حكمت (229)

و قال عليه السّلام: من يعط باليد القصيرة يعط باليد الطويلة. «هر كه با دست كوتاه ببخشد، او را با دست دراز ببخشند.» سيد رضى كه خدايش رحمت كناد گفته است: معنى اين سخن اين است كه آنچه آدمى از مال خود در راه خير و نيكى كردن مى ‏پردازد هر چند اندك باشد، خداوند متعال پاداش آن را بزرگ و بسيار قرار مى‏ دهد و منظور از كلمه «يد» در اين جا نعمت است. على عليه السّلام ميان نعمت بنده و نعمت خداى متعال فرق نهاده و يكى را به كوتاه و ديگرى را به بلند توصيف فرموده است كه نعمتهاى خداوند همواره بر نعمت مخلوق فزونى بسيار دارد و چون نعمتهاى خداوندى اصل و ريشه همه نعمتهاست، پس همه نعمتها بر آن برمى‏ گردد و از آن سرچشمه مى‏ گيرد.

اين جمله را چون سيد رضى شرح داده است، من از شرح آن بى‏ نيازم.

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=