خطبه : ۱۰۲
و من خطبه له ع
تَجْرِی هذَا الْمجْرى وَ ذَلِکَ یَوْمٌ یَجْمَعُ اللَّهُ فِیهِ الْاءَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ لِنِقاشِ الْحِسابِ وَ جَزَاءِ الْاءَعْمَالِ، خُضُوعا قِیَاما، قَدْ اءَلْجَمَهُمُ الْعَرَقُ، وَ رَجَفَتْ بِهِمُ الْاءَرْضُ، فَاءَحْسَنُهُمْ حَالاً مَنْ وَجَدَ لِقَدَمَیْهِ مَوْضِعا، وَ لِنَفْسِهِ مُتَّسَعا.
مِنْهَا:
فِتَنٌ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ، لا تَقُومُ لَها قائِمَهٌ، وَ لا تُرَدُّ لَها رایَهٌ، تَأْتِیکُمْ مَزْمُومَهً مَرْحُولَهً یَحْفِزُها قَائِدُها، وَ یَجْهَدُها راکِبُها، اءَهْلُها قَوْمٌ شَدِیدٌ کَلَبُهُمْ، قَلِیلٌ سَلَبُهُمْ یُجاهِدُهُمْ فِی اللَّهِ قَوْمٌ اءَذِلَّهٌ عِنْدَ الْمُتَکَبِّرِینَ، فِی الْاءَرْضِ مَجْهُولُونَ، وَ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفُونَ.
فَوَیْلٌ لَکِ یَا بَصْرَهُ عِنْدَ ذلِکِ مِنْ جَیْشٍ مِنْ نِقَمِ اللَّهِ لا رَهَجَ لَهُ وَ لا حَسَّ، وَ سَیُبْتَلَى اءَهْلُکِ بِالْمَوْتِ الْاءَحْمَرِ، وَ الْجُوعِ الْاءَغْبَرِ.
ترجمه :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در همین باب :
روز رستاخیز، روزى است که خداوند در آن روز، پیشینیان را و آنان را، که پس از آنها آمده اند، گرد مى آورد، تا به حسابشان برسد و پاداش اعمالشان را بدهد. مردم در آن روز خاضعانه بر پاى ایستاده اند و عرق از چهره هایشان به دهانهایشان روان است . لرزش زمین مى لرزاندشان . نیکوحال ترین آنها، کسى است که براى خود جاى پایى بیابد و براى آسایش خود مکانى فراخ .
و از این خطبه :
فتنه هایى است چون ظلمت شب . کس را یاراى آن نیست که در برابرشان برپاى خیزد. هیچیک از درفشهایش واپس نخواهد نشست .
فتنه ها همانند اشترى مهار کرده و پالان بر پشت نهاده ، که آنکه مهارش را مى کشد به شتابش وادارد و آنکه بر آن سوار شده تا حد توان مى دواندش ، به سوى شما مى آیند. آن فتنه جویان قومى هستند که سخت دلى و آزارشان بیش و رخت و جامه شان اندک است . گروهى با آنان در راه خدا جهاد مى کنند که در چشم خودخواهان مشتى فرومایه اند. در روى زمین هیچ جا کسى آنان را نمى شناسد ولى در آسمان نزد همه شناخته اند.
اى بصره ، در آن زمان واى بر تو، از لشکرى که نشانى است از انتقام خداوندى . چنان آیند که نه غبارى برانگیزند و نه آوازى برآورند. ساکنانت به مرگ سرخ گرفتار آیند و گرسنگیشان به خاک هلاک افکند.
نهج البلاغه خطبه ها//ترجمه عبدالمحمد آیتی