2 نامه امام ( ع ) به اهل كوفه ، پس از فتح بصره :
وَ جَزَاكُمُ اَللَّهُ مِنْ أَهْلِ مِصْرٍ عَنْ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ أَحْسَنَ مَا يَجْزِي اَلْعَامِلِينَ بِطَاعَتِهِ وَ اَلشَّاكِرِينَ لِنِعْمَتِهِ فَقَدْ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ وَ دُعِيتُمْ فَأَجَبْتُمْ
ترجمه
« خداوند به شما كه مردمى شهرنشين هستيد ، از ناحيه خاندان پيامبرتان بهترين پاداشى دهد كه به عاملان و مطيعان خود و سپاسگزاران نعمتهايش عطا مى كند ، زيرا كه شنيديد و اطاعت كرديد ، و دعوت را پاسخ مثبت داديد . »
شرح
گويا خطاب به اهل كوفه است و از اين رو حرف من براى بيان جنس از ضمير منصوب در جزا كم مىباشد و براى آنان از خدا درخواست مىكند كه به آنها به علت يارى كردن از خاندان پيامبر و سپاسگزارى از نعمت وى ، بهترين پاداش را عنايت فرمايد .
فقد سمعتم ، امر خدا را شنيديد و آن را اطاعت كرديد ، و براى يارى دينش دعوت شديد آن را پذيرفتيد . مفعولهاى اين چند فعل حذف شده زيرا منظور ذكر اعمال و كارهاست و توجهى به تعيين مفعول نيست علاوه بر آن از فحواى سخن ،مفعول شناخته مىشود كه نداى الهى امام ( ع ) مىباشد .
ترجمه شرح نهج البلاغه ابن جلد ۴
