google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
260-280 حکمت شرح ابن میثمحکمت ها شرح ابن ميثمنهج البلاغه حکمت هاشرح ابن ميثم 240تا450

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 274 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن میثم)شکر نعمت

شرح ابن‏ ميثم

274- و قال عليه السّلام: لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ- لَكَانَ يَجِبُ أَلَّا يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ

المعنى

لمّا كان شكر النعمة بالاقوال و الأفعال المطابقة لها واجبا عقلا وجب ترك المعصية الّذي هو لازم للطاعة الواجبة لأنّ لازم الواجب واجب، و مقتضى الكلمة أنّه لو لم يتوعّد اللّه على معصيته لكان يجب تركها شكرا له: أى لأجل شكره فكيف و قد توعّد مع ذلك عليها فبالأولى أن يجب تركها.

مطابق با حکمت 290 نسخه صبحی صالح

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ميثم

274- امام (ع) فرمود: لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللَّهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ- لَكَانَ يَجِبُ أَلَّا يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ

ترجمه

«[حتى‏] اگر خداوند در برابر نافرمانى خود، وعده عذاب نداده بود، براى سپاس از نعمتهايش واجب بود نافرمانى نكنند».

شرح

چون شكر نعمت، در گفتار و رفتار مطابق هم، عقلا واجب است، ترك معصيت هم كه ملازم با طاعت واجبه است، آن هم واجب مى‏شود، زيرا لازم واجب نيز واجب است. و مقتضاى اين سخن آن است كه اگر خداوند در برابر نافرمانى خود وعده عذاب نداده بود باز هم ترك معصيت به خاطر شكر نعمت واجب بود، تا چه رسد كه وعده عذاب هم براى نافرمانى داده است، بنا بر اين به طريق اولى بايد ترك معصيت كرد.

ترجمه‏ شرح‏ نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم)، ج5 // قربانعلی  محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده

 

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=