شرح ابن ميثم
244- و قال عليه السّلام: إِذَا أَمْلَقْتُمْ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَةِ
اللغة
و الإملاق: الفقر.
المعنى
و قد مرّ أنّ الصدقة تعدّ للمزيد من فضل اللّه. فأمر الفقراء أن يتصدّقوا بما عساه يقع في أيديهم و لو بشقّ تمرة ليستعدّوا بذلك لإفاضة فضل اللّه، و رغّبهم في ذلك بذكر التجارة و هى استعارة لاستعاضة ما يحصل عمّا يبذل. و الفقراء أولى باستجلاب الرزق بالصدقة من الأغنياء لانفعال القلوب لهم و رقّتها عليهم و لما يسبق إلى أذهان الخلق أنّ ذلك منهم عن إخلاص دون الأغنياء.
مطابق با حکمت 258 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
244- امام (ع) فرمود: إِذَا أَمْلَقْتُمْ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَةِ
لغت
املاق: تنگدستى
ترجمه
«هرگاه تنگدست شديد با دادن صدقه، با خدا معامله كنيد»
شرح
قبلا گذشت كه صدقه دادن باعث فزونى لطف خدا مىگردد. اين است كه به فقرا دستور مىدهد تا به هر مقدارى كه دسترسى دارند- اگر چه به نيم خرمايى باشد- صدقه بدهند، تا بدين وسيله جهت افاضه لطف خدا آمادگى پيدا كنند. و در اين عبارت با كلمه تجارت- كه استعاره آورده است براى گرفتن چيزى به جاى آنچه مىدهد- آنان را وادار به دادن صدقه كرده است. و تهيدستان از ثروتمندان به جلب روزى به وسيله دادن صدقه سزاوارترند براى اين كه دلها بيشتر براى آنها متأثر مىشود و بر آنها رقّت مىكند، و از طرفى چون در فكر مردم اين طور مى گذرد كه صدقه دادن اينان از روى اخلاص است نه ثروتمندان.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده