google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
220-240 حکمت شرح ابن ابي الحدیدحکمت ها شرح ابن ابي الحدید

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 223 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)

حکمت 227 صبحی صالح

227-وَ سُئِلَ عَنِ الْإِيمَانِ فَقَالَ الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ

حکمت 223 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19

223: وَ قَالَ ع وَ قَدْ سُئِلَ عَنِ الْإِيمَانِ-  الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ-  وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ قد تقدم قولنا في هذه المسألة-  و هذا هو مذهب أصحابنا المعتزلة بعينه-  لأن العمل بالأركان عندنا داخل في مسمى الإيمان-  أعني فعل الواجبات-  فمن لم يعمل لم يسم مؤمنا و إن عرف بقلبه و أقر بلسانه-  و هذا خلاف قول المرجئة-  من الأشعرية و الإمامية و الحشوية- . فإن قلت فما قولك في النوافل-  هل هي داخلة في مسمى الإيمان أم لا-  قلت في هذا خلاف بين أصحابنا-  و هو مستقصى في كتبي الكلامية

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید

حكمت (223)

و قال عليه السّلام و قد سئل عن الايمان: الايمان معرفة بالقلب، و اقرار باللسان، و عمل بالاركان. از آن حضرت درباره ايمان پرسيدند، فرمود: «ايمان شناخت به دل و اقرار به زبان و عمل كردن به جوارح است.» عقيده و سخن ما در اين مورد گذشت، و اين سخن همان عقيده ياران معتزلى ماست، زيرا عمل به اركان در نظر ما داخل در نام ايمان است، يعنى انجام دادن امور واجب لازمه ايمان است و هر كس به آن عمل نكند، مؤمن ناميده نمى ‏شود. هر چند شناخت قلبى و اقرار زبانى هم داشته باشد. البته اين عقيده بر خلاف عقيده مرجئه و اشعرى‏ها و اماميه و حشويه است.

و اگر بپرسى كه عقيده‏ ام درباره امور مستحبى چيست، آيا از لوازم ايمان است يا نه مى‏ گويم در اين مسأله ميان ياران ما اختلاف است و اين مسأله در كتابهاى كلامى من مفصل بحث شده است.

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

 

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=