حکمت 334 صبحی صالح
334-وَ قَالَ ( عليهالسلام )لَوْ رَأَى الْعَبْدُ الْأَجَلَ وَ مَصِيرَهُ لَأَبْغَضَ الْأَمَلَ وَ غُرُورَهُ
حکمت 342 شرح ابن أبي الحديد ج 19
342: لَوْ رَأَى الْعَبْدُ الْأَجَلَ وَ مَصِيرَهُ- لَأَبْغَضَ الْأَمَلَ وَ غُرُورَهُ قد تقدم من الكلام في الأمل ما فيه كفاية- و كان يقال وا عجبا لصاحب الأمل الطويل- و ربما يكون كفنه في يد النساج و هو لا يعلم
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (342)
لو راى العبد الاجل و مصيره، لا بغض الامل و غروره.
«اگر بنده اجل و سرانجام خويش را ببيند، همانا كه آرزو و فريفتن آن را دشمن مى دارد.»
در مورد آرزو پيش از اين به حد كفايت سخن گفته شد و گفته شده است: شگفتا از كسى كه آرزوى دور و دراز دارد، چه بسا كه كفن او در دست بافنده است و او نمىداند.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى