حکمت 87 صبحی صالح
87-وَ قَالَ ( عليهالسلام )عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ
حکمت 84 شرح ابن أبي الحديد ج 18
84: عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ قالوا الاستغفار حوارس الذنوب- . و قال بعضهم العبد بين ذنب و نعمة- لا يصلحهما إلا الشكر و الاستغفار- . و قال الربيع بن خثعم- لا يقولن أحدكم أستغفر الله و أتوب إليه- فيكون ذنبا و كذبا إن لم يفعل- و لكن ليقل اللهم اغفر لي و تب علي- . و قال الفضيل الاستغفار بلا إقلاع توبة الكذابين- . و قيل من قدم الاستغفار على الندم- كان مستهزئا بالله و هو لا يعلم
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (84)
عجبت لمن يقنط و معه الاستغفار. «در شگفتم از آن كس كه نوميد مى شود و حال آنكه آمرزش خواهى همراه اوست.» گفته اند: استغفار، باز دارنده گناهان است. يكى از بزرگان گفته است: بنده محصور ميان گناه و نعمت است و چيزى جز سپاسگزارى و استغفار آن دو حالت را اصلاح نمىكند. ربيع بن خثعم- خيثم- گفته است، هيچ يك از شما نبايد بگويد از خداى آمرزش مى خواهم و به بارگاهش توبه مى كنم، كه اين را اگر چنان كه شايد و بايد انجام ندهد، گناه و دروغ است، و بايد بگويد: بار خدايا بيامرزم و توفيق توبه ام ارزانى فرماى.
فضيل گفته است: آمرزش خواهى بدون رها كردن گناه، توبه دروغگويان است.
و گفته شده است: هر كس آمرزش خواهى را بر پشيمانى از گناه مقدم بدارد، بدون اينكه بداند، خدا را مسخره كرده است.
جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديدجلد 7 //دكتر محمود مهدوى دامغانى