حکمت 46 صبحی صالح
46-وَ قَالَ ( عليهالسلام )سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُك
حکمت 44 شرح ابن أبي الحديد ج 18
44: سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ هذا حق- لأن الإنسان إذا وقع منه القبيح ثم ساءه ذلك- و ندم عليه و تاب حقيقة التوبة كفرت توبته معصيته- فسقط ما كان يستحقه من العقاب و حصل له ثواب التوبة- و أما من فعل واجبا و استحق به ثوابا- ثم خامره الإعجاب بنفسه و الإدلال على الله تعالى بعلمه- و التيه على الناس بعبادته و اجتهاده- فإنه يكون قد أحبط ثواب عبادته- بما شفعها من القبيح الذي أتاه- و هو العجب و التيه و الإدلال على الله تعالى- فيعود لا مثابا و لا معاقبا لأنه يتكافأ الاستحقاقان- . و لا ريب أن من حصل له ثواب التوبة- و سقط عنه عقاب المعصية- خير ممن خرج من الأمرين كفافا لا عليه و لا له
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (43)
سيّئة تسؤك خير عند الله من حسنة تعجبك «گناهى كه تو را زشت آيد در پيشگاه خداوند بهتر از كار نيكى است كه تو را شگفت آيد.» اين سخن حق است زيرا هر گاه گناهى از انسان سر زند و او را زشت آيد و پشيمان شود و به راستى توبه كند، توبه او گناهش را از ميان مى برد و عقابى را كه مستحق آن بوده است، بر طرف مى سازد و پاداش توبه هم براى او حاصل مى شود. ولى آن كس كه واجبى را اطاعت مى كند و مستحق ثواب مى شود اگر بر خود شيفته شود و به خداوند متعال با علم خود ناز فروشد و بر مردم تكبر كند، ثواب عبادتش به سبب شيفتگى و غرور و ناز كردن به خداوند متعال از ميان مى رود، نه ثوابى مى برد و نه عقابى مى بيند و آن دو يكديگر را نفى مىكند، و ترديد نيست آن كس كه ثواب توبه براى او فراهم مى شود و عقاب معصيت از او ساقط مى گردد، بهتر از كسى است كه كارى انجام دهد كه نه برايش سودى داشته باشد و نه زيانى.
جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديدجلد 7 //دكتر محمود مهدوى دامغانى