نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 434 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)
حکمت 425 صبحی صالح
425-وَ قَالَ ( عليه السلام )إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ
حکمت 434 شرح ابن أبي الحديد ج 20
434 وَ قَالَ ع: إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمْ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ- فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا- فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ قد ذكرنا هذا المعنى فيما تقدم- و قد قالت الشعراء فيه فأكثروا و قريب من ذلك قول الشاعر-
و بالناس عاش الناس قدما و لم يزل
من الناس مرغوب إليه و راغب
و أشد تصريحا بالمعنى قول الشاعر
لم يعطك الله ما أعطاك من نعم
إلا لتوسع من يرجوك إحسانا
فإن منعت فأخلق أن تصادفها
تطير عنك زرافات و وحدانا
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (434)
انّ للّه عبادا يختصهم بالنّعم لمنافع العباد، فيقرها فى ايديهم ما بذلوها فاذا منعوها نزعها منهم، ثمّ حوّلها الى غيرهم.
«همانا خدا را بندگانى است كه آنان را به نعمتها مخصوص فرموده است براى منافع بندگان، پس تا هنگامى كه آنها را ببخشند در دست ايشان وا مى نهد و هرگاه آنها را بازدارند، خداوند از ايشان بيرون كشد و به ديگران ارزانى فرمايد.»
در مباحث گذشته در اين باره سخن گفتيم، شاعران هم در اين مورد سخن گفته اند و فراوان سروده اند، از جمله اين اشعار تصريح به همين معنى دارد: نعمتهايى را كه خداوند به تو ارزانى داشته است براى اين است كه به هر كس از تو اميد دارد گشايش دهى و اگر جلوگيرى كردى، سزاوار آنى كه آنها را دسته دسته يا يكى يكى در حال پريدن از چنگ خود بينى.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى