حکمت 348 صبحی صالح
348-وَ قَالَ ( عليهالسلام )أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ
حکمت 354 شرح ابن أبي الحديد ج 19
354: أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهَا قد ذكرنا هذا فيما تقدم و ذكرنا العلة فيه- و هي أن فاعل ذلك الذنب- قد جمع بين فعل الذنب و فعل ذنب آخر- و هو الاستهانة بما لا يستهان به- لأن المعاصي لا هين فيها- و الصغير منها كبير و الحقير منها عظيم- و ذلك لجلالة شأن المعصي سبحانه- . فأما من يذنب و يستعظم ما أتاه- فحاله أخف من حال الأول- لأنه يكاد يكون نادما
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (354)
اشدّ الذنوب ما استهان بها صاحبها.
«سخت ترين گناهان آن بود كه گنهكار آن را خوار بشمرد.»
اين موضوع و سبب آن را در گذشته بيان كرديم كه در اين صورت گنهكار مرتكب دو گناه شده است، يكى خود گناه و ديگر بى ارزش شمردن چيزى كه نبايد بى ارزش شمرده شود، يعنى با بى ارزش شمردن گناه نسبت به جلال شان بارى تعالى اهانت كرده است، و گناه كوچك هم در واقع بزرگ است.
و حال آنكه كسى كه گناه مى كند و آن را بزرگ مى شمرد، گرفتاريش از اين يكى سبكتر است و ممكن است پشيمان شود.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى