نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 311 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

311-و قال ( عليه‏السلام )لأنس بن مالك و قد كان بعثه إلى طلحة و الزبير لما جاء إلى البصرة يذكرهما شيئا مما سمعه من رسول الله ( صلى ‏الله ‏عليه‏ وآله ‏وسلم )في معناهما فلوى عن ذلك فرجع إليه فقال إِنِّي أُنْسِيتُ ذَلِكَ الْأَمْرَ
فَقَالَ ( عليه‏السلام )إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فَضَرَبَكَ اللَّهُ بِهَا بَيْضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِيهَا الْعِمَامَةُ
قال الرضي يعني البرص فأصاب أنسا هذا الداء فيما بعد في وجهه فكان لا يرى إلا مبرقعا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 303 دکتر آیتی

303 هنگامى كه به بصره آمد، انس بن مالك را نزد طلحه و زبير فرستاد تا چيزى را كه از رسول الله (صلى الله عليه و آله) در باره آنها شنيده است به يادشان آورد. انس بن مالك از دادن آن گواهى خوددارى كرد و چون نزد او بازگشت، گفت: آن سخن فراموش كرده ‏ام.
حضرت به او فرمود: اگر دروغ بگويى، خدا تو را به آن سپيدى درخشان دچار نمايد كه عمامه نتواندش پوشاند.
[مرادش بيمارى پيسى بود و انس به اين بيمارى دچار شد و چهره ‏اش را لكه ‏هاى سپيد فرا گرفت و از آن پس، بى‏ نقاب ديده نشد].

ترجمه عبدالمحمد آیتی