حکمت 259 صبحی صالح
259-وَ قَالَ ( عليهالسلام )الْوَفَاءُ لِأَهْلِ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَ اللَّهِ
حکمت 256 شرح ابن أبي الحديد ج 19
256: الْوَفَاءُ لِأَهْلِ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللَّهِ- وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَ اللَّهِ معناه أنه إذا اعتيد من العدو أن يغدر- و لا يفي بأقواله و أيمانه و عهوده- لم يجز الوفاء له و وجب أن ينقض عهوده- و لا يوقف مع العهد المعقود بيننا و بينه- فإن الوفاء لمن هذه حاله ليس بوفاء عند الله تعالى- بل هو كالغدر في قبحه- و الغدر بمن هذه حاله ليس بقبيح- بل هو في الحسن كالوفاء لمن يستحق الوفاء عند الله تعالى
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (256)
الوفاء لاهل الغدر غدر عند الله، و الغدر باهل الغدر وفاء عند الله.
«وفا كردن براى اهل غدر در نزد خدا بى وفايى است، و غدر كردن با اهل غدر در پيشگاه خداوند وفاست.»
معنى اين كلمه اين است كه اگر خوى و سرشت دشمن اين باشد كه غدر ورزى كند و پايبند به گفته ها و سوگندها و پيمانهاى خود نباشد، جايز نيست نسبت به او وفادار بود بلكه واجب است كه عهد و پيمان او شكسته شود و به آن اعتنايى نشود، زيرا وفادارى نسبت به كسى كه حال او اين چنين باشد نه تنها در پيشگاه خداوند وفادارى نيست بلكه از لحاظ زشتى همچون غدر شمرده مىشود. غدر نسبت به كسى كه چنين باشد نه تنها زشت نيست بلكه پسنديده است و در پيشگاه خداوند به منزله وفادارى نسبت به وفادار است.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى