شرح ابن ميثم
242- و قال عليه السّلام: صِحَّةُ الْجَسَدِ مِنْ قِلَّةِ الْحَسَدِ
المعنى
أى أنّ الحسد قد يكون أيضا بالصحّة كما يكون بغيرها فيفعل فيها و ذلك هو الحسد البالغ. فكانت صحّة الجسد دليلا على أقليّة الحسد إذ لم يتعلّق بها.
مطابق با حکمت 256 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
242- امام (ع) فرمود: صِحَّةُ الْجَسَدِ مِنْ قِلَّةِ الْحَسَدِ
ترجمه
«تندرستى از كمى رشك و حسد است».
شرح
يعنى همان طورى كه حسد در چيزهاى ديگر كارگر مىافتد، در تندرستى نيز مؤثر است و بر آن اثر مىگذارد. و اين نوع حسد، حسدى است كه به كمال رسيده است. بنا بر اين تندرستى دليل بر كمى حسد است، چون به صحت بدن ارتباط نيافته است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده