شرح ابن ميثم
24- و قال عليه السلام : إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِي إِقْبَالٍفَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى
المعنى
و هو جذب بإقبال الموت و لقائه إلى الاستعداد له و لما بعده بالأعمال الصالحة، و الإدبار و الإقبال أمران اعتباريّان لأنّ الإنسان باعتبار أجزاء مدّته وقتا فوقتا في إدبار، و بحسب ذلك يكون اعتبار فنائه في إقباله إليه، و بحسبهما يكون سرعة التقائهما. و الملتقى مصدر.
مطابق با حکمت 29 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
24- امام (ع) فرمود: إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِي إِقْبَالٍ فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى
ترجمه
«وقتى كه تو پشت به دنيا مىكنى و مرگ رو به تو مىآورد، پس چه زود با هم روبرو مىشويد».
شرح
اين سخن در مورد دعوت به فرا رسيدن مرگ و آمادگى براى ملاقات با مرگ و دنياى پس از مرگ، به وسيله انجام اعمال شايسته مىباشد. پشت كردن و روآوردن، امور اعتبارىاند، زيرا انسان به اعتبار لحظات مدت عمرش لحظه به لحظه در حال پشت كردن به دنيا است، و با اين حساب، به همان نسبت كه عمرش سپرى مىشود، مرگ به او نزديك مىشود و با در نظر گرفتن هر دو جهت، تلاقى به سرعت انجام مىگيرد، و زود به هم مىرسند. كلمه: ملتقى مصدر ميمى است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده