google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
حکمت ها شرح و ترجمه میر حبیب الله خوئی220-240 حکمت شرح میر حبیب الله خوئی

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 234 (شرح میر حبیب الله خوئی)

حکمت 244 صبحی صالح

244-وَ قَالَ ( عليه ‏السلام  )إِنَّ لِلَّهِ فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهِ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ

شرح میر حبیب الله خوئی ج21

الرابعة و الثلاثون بعد المائتين من حكمه عليه السّلام

(234) و قال عليه السّلام: إنّ للّه تعالى في كلّ نعمة حقّا، فمن أدّاه زاده منها، و من قصّر فيه [عنه‏] خاطر بزوال نعمته.

المعنى

حقيقة شكر النعمة أداء حقّها الإلهي، فمن الحقوق الالهيّة في نعمه ما تقرّر حقّه بحدود معيّنة كالحقوق الزكويّة و الأخماس في مواردها المفروضة و المندوبة و منها ما ندب إليه على وجه الاطلاق كالحثّ على نشر العلم و المعرفة، و إعانة الضعيف و المستغيث، و برّ الوالدين و صلة الرحم و نحوها.

فاذا كان أداء الحقّ شكرا فيوجب مزيد النعمة و يكون ترك أدائه من أقبح الكفران الموجب لخطر الزوال.

الترجمة

فرمود: راستى كه براى خداوند در هر نعمتى حقّى است، هر كه آنرا بپردازد خداوند بر آن نعمتش بيفزايد، و هر كه در أداء آن حق كوتاهي كند در خطر زوال نعمت قرار دارد.

هر آن نعمت كه بخشيدت خداوند
در آن حقّي است با تو جفت و پيوند

اگر پرداختي حقش فزايد
و گر نه خود زوال نعمت آيد

منهاج ‏البراعة في ‏شرح ‏نهج ‏البلاغة(الخوئي)//میر حبیب الله خوئی

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=