شرح ابن ميثم
206- و قال عليه السّلام: بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ
المعنى
لأنّ الظلم رذيلة عظيمة متعديّة الأذى مستلزمة للشقاء الأشقى. فهى بئس الزاد إذن. و لفظ الزاد مستعار باعتبار حمل هذه الرذيلة في جوهر النفس إلى الآخرة كالزاد.
مطابق با حکمت 221 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
206- امام (ع) فرمود: بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ
ترجمه
«ظلم بر بندگان خدا بد توشه اى براى سفر آخرت است».
شرح
از آنجا كه ستمكارى صفت بسيار ناپسندى است كه باعث آزردن ديگران مىشود و بدترين شقاوت را در پى دارد، بنا بر اين بد توشه اى است، كلمه زاد استعاره آورده شده است از نظر اين كه انسان اين صفت ناپسند را در جوهر ذات خود، همچون توشهاى به همراه نفس به آخرت مى برد.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده