خطبه : ۶۲
و من کلام له ع لَما خَوف مِن الغَیْلَه :
وَ إِنَّ عَلَیَّ مِنَ اللَّهِ جُنَّهً حَصِینَهً فَإِذَا جَاءَ یَوْمِی انْفَرَجَتْ عَنِّی وَ اءَسْلَمَتْنِی فَحِینَئِذٍ لاَ یَطِیشُ السَّهْمُ وَ لاَ یَبْرَاءُ الْکَلْمُ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى که او را از ناگهان کشته شدن هشدار دادند:
از سوى خداوند مرا سپرى است سخت و استوار، که چون روزگارم به سر آید، از هم بردرد و مرا تسلیم مرگ کند. در آن هنگام ، اگر تیرى به سوى من اندازند خطا نرود و اگر زخمى به من رسد بهبود نیابد.
نهج البلاغه خطبه ها//ترجمه عبدالمحمد آیتی