شرح ابن میثم
۲۷۲- و قال علیه السّلام: إِذَا أَرْذَلَ اللَّهُ عَبْداً حَظَرَ عَلَیْهِ الْعِلْمَ
المعنى
و حظر العلم بإعداده لغیره و تعویق أسبابه بحیث ینصرف عنه فلا یکون له استعداده، و ظاهر أنّ الجهل من أشدّ الرذائل و أصعبها داء و هو طرف التفریط من فضیله العلم و الأدب کما سبقت الإشاره إلیه غیر مرّه.
مطابق با حکمت ۲۸۸ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۲۷۲- امام (ع) فرمود: إِذَا أَرْذَلَ اللَّهُ عَبْداً حَظَرَ عَلَیْهِ الْعِلْمَ
ترجمه
«هر گاه خداوند بنده اى را خوار و پست کند علم و دانش را از او باز دارد».
شرح
بازداشتن علم، بدین نحو است که خداوند شخص را بر کار دیگرى آماده مى سازد و وسایل علم را براى وى جور مى کند بطورى که از آن منصرف مى گردد و آمادگى فراگیرى آن را نمى یابد. بدیهى است که جهل از بدترین پستىها و بدترین دردهاست و کمبود و تفریط از فضیلت دانش و ادب است. بارها قبلا به این مطلب اشاره شده است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۷
دیدگاه‌ها