حکمت 255 صبحی صالح
255-وَ قَالَ ( عليهالسلام )الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا يَنْدَمُ فَإِنْ لَمْ يَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِم
حکمت 252 شرح ابن أبي الحديد ج 19
252: الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ- لِأَنَّ صَاحِبَهَا يَنْدَمُ- فَإِنْ لَمْ يَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِمٌ كان يقال الحدة كنية الجهل- . و كان يقال لا يصح لحديد رأي- لأن الحدة تصدئ العقل كما يصدئ الخل المرآة- فلا يرى صاحبه فيه صورة حسن فيفعله- و لا صورة قبيح فيجتنبه- . و كان يقال أول الحدة جنون و آخرها ندم- . و كان يقال لا تحملنك الحدة على اقتراف الإثم- فتشفي غيظك و تسقم دينك
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حكمت (252)
الحدّة ضرب من الجنون، لانّ صاحبها يندم، فان لم يندم فجنونه مستحكم. «تندخويى نوعى از ديوانگى است كه تندخو پشيمان مى شود و اگر پشيمان نشود، ديوانگى او استوار است.» گفته شده است: تندخويى كنيه جهل است.
و گفته شده است: تندخو را انديشه درستى نيست كه تندخويى عقل را تيره مى كند، همان گونه كه سركه آينه را، در نتيجه تندخو در آينه عقل نه صورت پسنديدهاى مى بيند كه به آن عمل كند و نه صورت زشتى كه از آن پرهيز كند.
و گفته شده است: آغاز تندخويى ديوانگى و فرجامش پشيمانى است.
و گفته شده است: تندخويى تو را به ارتكاب گناه وا ندارد كه موجب آيد خشم خود را تسكين و آرامش دهى و دين خود را بيمار و دردمند سازى.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى
دیدگاه‌ها