google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
220-240 حکمت شرح ابن میثمحکمت ها شرح ابن ميثم

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 239 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن میثم)

شرح ابن‏ ميثم

239- و قال عليه السّلام: يقول: أَحْلِفُوا الظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ- بِأَنَّهُ بَرِي‏ءٌ مِنْ حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ- فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ- الْعُقُوبَةَوَ إِذَا حَلَفَ بِاللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَمْ يُعَاجَلْ- لِأَنَّهُ قَدْ وَحَّدَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى

المعنى

قد يرى المجتهد تأكيد اليمين بمثل ما ذكر عليه السّلام لغاية نكول الكاذب عنها و أداء الحقّ، و ذلك أنّ نفس الكاذب ينفعل عن مثل هذا اللفظ لعلمه بظلمه و توهّمه تصديق اللّه تعالى و مطابقته لقوله بفعل المدعوّ به بخلاف اليمين المعتادة فيستعدّ بذلك لمعاجلته بالعقوبة. و روى أنّ واشيا سعى بالصادق عليه السّلام إلى المنصور فاستحضره و قال: إنّ فلانا ذكر عنك كذا و كذا. فقال عليه السّلام: لم يكن ذلك منّى. و أبى الساعى إلّا كونه منه. فحلّفه الصادق بالبراءة من حول اللّه و قوّته إن كان كاذبا. فحلف. فما انقطع كلامه حتّى أصيب بالفالج فصار كقطعة لحم فجرّ برجله.
و نجا الصادق منه.

مطابق با حکمت 253 نسخه صبحی صالح

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ميثم

239- امام (ع) فرمود: أَحْلِفُوا الظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ- بِأَنَّهُ بَرِي‏ءٌ مِنْ حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ- فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ- الْعُقُوبَةَ وَ إِذَا حَلَفَ بِاللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَمْ يُعَاجَلْ- لِأَنَّهُ قَدْ وَحَّدَ اللَّهَ تَعَالَى

ترجمه

«ستمگر را هرگاه بخواهيد سوگند خورد، سوگند دهيد به اين كه از نيرو و توانايى خدا بيزار است، زيرا اگر به اين سخن، سوگند دروغ بخورد، زود به كيفر مى ‏رسد، و اگر سوگند ياد كند به خدايى كه جز او خدايى نيست در مجازاتش عجله نمى‏توان كرد، زيرا خداوند را به يگانگى ياد كرده است.»

شرح

گاهى نظر مجتهد بر اين قرار مى‏ گيرد كه بر سوگند- همانند آنچه كه امام (ع) فرموده- پافشارى كنند تا شخص دروغگو از سوگند خوددارى كند و حق ادا شود، توضيح آن كه شخص دروغگو با علم به ستمكارى خود و تصوّر اين كه خدا را باور دارد، و اين باور، با كارى كه به خاطر آن قسم خورده هماهنگ است، تحت تأثير اين عبارت قرار مى‏گيرد، و بر خلاف سوگند معمولى، آمادگى براى سرعت مجازات پيدا مى‏كند.

آورده‏ اند كه سخن‏چينى نزد منصور، از امام صادق (ع) سخن‏چينى كرد،منصور، امام (ع) را احضار كرد و گفت: فلانى از تو چنين و چنان مى‏گويد. امام صادق (ع) فرمود: اين سخنان از من نيست. امّا سخن‏چين، انكار كرد و گفت: خير از اوست. امام صادق (ع) او را قسم داد بر اين كه، اگر دروغ بگويد، از نيرو و توان خدا بيزار است، سخن‏چين قسم خورد، و هنوز كلامش تمام نشده بود كه بدنش فلج گشت و پايش مثل يك تكه گوشت شد كه روى زمين كشيده مى‏شد، به اين ترتيب امام صادق (ع) از دست او خلاص شد.

ترجمه‏ شرح‏ نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم)، ج5 // قربانعلی  محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده

 

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

دکمه بازگشت به بالا
-+=