حکمت ۲۴۰ صبحی صالح
۲۴۰-وَ قَالَ ( علیه السلام )الْحَجَرُ الْغَصِیبُ فِی الدَّارِ رَهْنٌ عَلَى خَرَابِهَا
قال الرضی و یروى هذا الکلام عن النبی ( صلى الله علیه وآله وسلم ) و لا عجب أن یشتبه الکلامان لأن مستقاهما من قلیب و مفرغهما من ذنوب
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثلاثون بعد المائتین من حکمه علیه السّلام
(۲۳۰) و قال علیه السّلام: الحجر الغصب فی الدّار رهن على خرابها. قال الرّضیّ رحمه اللَّه: و قد روى ما یناسب هذا الکلام عن النّبیّ صلّى اللَّه علیه و آله و لا عجب أن یشتبه الکلامان، لأنّ مستقاهما من قلیب، و مفرغهما من ذنوب- عن شرح المعتزلی ج ۱۹ طبع مصر- .
اللغه
عن الأزهرى: (القلیب) البئر العادیه القدیمه مطویّه کانت أو غیر مطویّه و الجمع قلب (الذنوب) فی الأصل الدلو العظیم- مجمع البحرین.
المعنى
رهانه الحجر المغصوب على خراب الدّار على وجهین:
۱- أنّه إذا طالبه صاحبه یلزم خراب الدار و ردّه إلیه مهما تکلّف من المؤنه و الضّرر، لأنّه مقدّم علیه.
۲- أنّه بناء على الظلم، و المبنىّ على الظلم لا یدوم بل ینجرّ إلى الخراب و الدّمار.
الترجمه
سنک غصبى در ساختمان خانه گرو ویرانی آنست چه خوش سروده:
طاق کسرى که بدادش همه بنیاد نماند خواجه را بین که ز بیداد نماید بنیاد
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۲۶
دیدگاه‌ها