حکمت ۲۳۳ صبحی صالح
۲۳۳-وَ قَالَ ( علیه السلام )لِابْنِهِ الْحَسَنِ ( علیهماالسلام )لَا تَدْعُوَنَّ إِلَى مُبَارَزَهٍ وَ إِنْ دُعِیتَ إِلَیْهَا فَأَجِبْ فَإِنَّ الدَّاعِیَ إِلَیْهَا بَاغٍ وَ الْبَاغِیَ مَصْرُوعٌ
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
الثالثه و العشرون بعد المائتین من حکمه علیه السّلام
(۲۲۳) و قال علیه السّلام لابنه الحسن علیه السّلام: لا تدعونّ إلى مبارزه و إن دعیت إلیها فأجب، فإنّ الدّاعى باغ و الباغی مصروع.
المعنى
المبارزه هو الدّعوه إلى القتال و تنجّر بقتل أحد المقاتلین غالبا، و کانت مرسومه فی المعارک القدیمه الجاریه بالأسلحه البارده من السیف و السّنان و الملاکمه و قد تقع بین اثنین متداعیین فی أمر من الامور، کفصل نهائی للخصومه و التنازع و یعبّر عنها بدوئل، فان حمل کلامه على میدان الجهاد فیکون کلامه إرشادا إلى الحزم و عدم البدأه بالقتال مهما تأزّم الموقف کما کانت سیرته علیه السّلام فی الجمل و صفّین و إن حمل على المعنى الثانی أو الأعمّ منها ففیه غموض و یحتاج إلى التأمّل.
الترجمه
بفرزندش حسن علیهما السّلام فرمود: مبادا بجنگ پیشدستى کنى و هم نبرد را بخوانی و اگر بدان خوانده شدى إجابت کن، زیرا خواستار آن یاغى است و ستمکار، و یاغى در هلاکت است خطاب بفرزندش:
فرمود حسن مخوان مبارز
آغاز بجنگ نیست جائز
ور آنکه بدان شدى تو دعوت
باید بکنی از آن إجابت
زیرا که مبارز تو یاغى است
یاغى بهلاک خویش ساعی است
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۲۴
دیدگاه‌ها