حکمت ۱۱۶ صبحی صالح
۱۱۶-وَ قَالَ ( علیهالسلام )کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْه
حکمت ۱۱۲ شرح ابن أبی الحدید ج ۱۸
۱۱۲: کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ- وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ- وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ قد تقدم القول فی الاستدراج و الإملاء- . فأما القول فی فتنه الإنسان بحسن القول فیه- فقد ذکرنا أیضا طرفا صالحا یتعلق بها- .
و قال رسول الله ص لرجل مدح رجلا- و قد مر بمجلس رسول الله ص فلم یسمع- و لکن قال ویحک لکدت تضرب عنقه- لو سمعها لما أفلح
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حکمت (۱۱۲)
کم من مستدرج بالاحسان الیه، و مغرور بالستر علیه، و مفتون بحسن القول فیه و ما ابتلى الله احدا بمثل الاملاء له.
«چه بسا کسانى که با نیکویى کردن به دام افتاده اند و با پرده پوشى از ایشان فریفته گشته اند و با سخن نیک که در باره شان گفته شده است شیفته شده اند و خداوند هیچ کس را به چیزى همچون مهلت دادن نیازموده است.»
در باره استدراج و مهلت دادن سخن گفته شد. همچنین در مورد شیفته شدن آدمى به سخنان پسندیده به حد کافى گفته شد، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم به مردى که مرد دیگرى را ستودو او نشنیده بود فرمود: اى واى بر تو نزدیک بود گردنش را بزنى و اگر این سخن را شنیده بود رستگار نمى شد.»
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد ۷ //دکتر محمود مهدوى دامغانى
بازدیدها: ۴۷
دیدگاه‌ها