خطبه شماره ۱۵۹ (نسخه صبحی صالح ) ترجمه عبدالمحمد آیتی

خطبه : ۱۵۹

و من خطبه له ع  

وَ لَقَدْ اءَحْسَنْتُ جِوَارَکُمْ، وَ اءَحَطْتُ بِجُهْدِی مِنْ وَرَائِکُمْ، وَ اءَعْتَقْتُکُمْ مِنْ رِبَقِ الذُّلِّ وَ حَلَقِ الضَّیْمِ شُکْرا مِنِّی لِلْبِرِّ الْقَلِیلِ وَ إِطْرَاقا عَمَّا اءَدْرَکَهُ الْبَصَرُ وَ شَهِدَهُ الْبَدَنُ مِنَ الْمُنْکَرِ الْکَثِیرِ.

ترجمه :

خطبه اى از آن حضرت (ع ) 

برایتان همنشین و معاشرى نیکو بودم . تا یارایم بود، کوشیدم که از پشت سر نگهبانتان شوم و از بندهاى خوارى آزادتان کردم و از چنبر ستم رهانیدم و این براى سپاسگزارى از آن اندک نیکى بود، که از شما دیدم و، چشم پوشى از آن همه زشتى که مرتکب شدید، که چشم دید و تن تحمل نمود.

نهج البلاغه خطبه ها//ترجمه عبدالمحمد آیتی