نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۳۴۹ صبحی صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)هرکه…

۳۴۹-وَ قَالَ ( علیه ‏السلام )مَنْ نَظَرَ فِی عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ
وَ مَنْ رَضِیَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ یَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ
وَ مَنْ سَلَّ سَیْفَ الْبَغْیِ قُتِلَ بِهِ
وَ مَنْ کَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ
وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ
وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ
وَ مَنْ کَثُرَ کَلَامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَیَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَیَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ
وَ مَنْ نَظَرَ فِی عُیُوبِ النَّاسِ فَأَنْکَرَهَا ثُمَّ رَضِیَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِکَ الْأَحْمَقُ بِعَیْنِهِ
وَ الْقَنَاعَهُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ
وَ مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْیَسِیرِ
وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ کَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کَلَامُهُ إِلَّا فِیمَا یَعْنِیهِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت ۳۴۱ دکتر آیتی

۳۴۱ و فرمود (ع): هر که به عیب خود نگریست از نگریستن در عیب دیگران بازماند
هر که به روزیى که خدا به او داده، خرسند باشد، بر آنچه از دستش رفته، محزون نگردد.
هر که تیغ ستم بیرون کشد، سرانجام، خونش به آن بریزد.
هر که با کارها پنجه در افکند هلاک شود.
هر که خود را به گردابها افکند، غرق گردد.
هر که به جایهاى ناشایست قدم نهد، متهم شود.
هر که سخنش بسیار باشد، خطاهایش بسیار باشد و هر که خطایش افزونتر، آزرمش کمتر و هر که آزرمش کم باشد، پارساییش اندک بود و هر که پارساییش اندک باشد، قلبش بمیرد و هر که قلبش بمیرد به آتش دوزخ داخل گردد.
هر که به عیبهاى مردم بنگرد و آنها را ناخوش دارد، ولى خود مرتکب آنها گردد، بى ‏تردید احمق است.
قناعت ثروتى است پایان ناپذیر.
هر که فراوان یاد مرگ کند، به اندکى از دنیا راضى باشد
و هر که بداند گفتارش همان کردار اوست، در آنچه به کارش نیاید چیزى نگوید.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

بازدیدها: ۲۱۱

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۲۹۳ صبحی صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی) وصف احمق

۲۹۳-وَ قَالَ ( علیه‏السلام )لَا تَصْحَبِ الْمَائِقَ فَإِنَّهُ یُزَیِّنُ لَکَ فِعْلَهُ وَ یَوَدُّ أَنْ تَکُونَ مِثْلَه‏

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت ۲۸۵ دکتر آیتی

و فرمود (ع): با احمق همنشین مباش که کردار خویش در چشم تو بیاراید و دوست دارد که تو را همانند خود سازد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

بازدیدها: ۳۵

موضوعات نهج البلاغه(برچسب های)

برچسب ها

بازدیدها: ۴۱۰

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۴۱-۴۰ صبحی صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)نحویه گفتار

۴۰-وَ قَالَ ( علیه‏السلام )لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ
قال الرضی و هذا من المعانی العجیبه الشریفه و المراد به أن العاقل لا یطلق لسانه إلا بعد مشاوره الرویه و مؤامره الفکره
و الأحمق تسبق حذفات لسانه و فلتات کلامه مراجعه فکره و مماخضه رأیه فکأن لسان العاقل تابع لقلبه و کأن قلب الأحمق تابع للسانه

۴۱- و قد روی عنه ( علیه‏السلام ) هذا المعنى بلفظ آخر و هو قوله‏

قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِی فِیهِ وَ لِسَانُ الْعَاقِلِ فِی قَلْبِهِ
و معناهما واحد

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت ۳۹ دکتر آیتی:

۳۹ و فرمود (ع): زبان خردمند آن سوى دل اوست و دل بى‏ خرد آن سوى زبانش.
رضى گوید: این از معانى عجیب و شریف است. مراد این است که عاقل زبان نمى‏گشاید مگر پس از آنکه با اندیشه و فکر خود مشورت کند
و بى‏ خرد، سخنان بیهوده‏ اش بر فکر و تأمل و اندیشه ‏اش پیشى گیرد. گویى زبان عاقل، تابع دل اوست و دل احمق، تابع زبان اوست
این معنى از آن حضرت به عبارات دیگرى هم آمده است، مانند این عبارت: دل احمق در دهان اوست و زبان عاقل در دلش و هر دو یک معنى است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

 

بازدیدها: ۵۴

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۳۸ صبحی صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)مواعظ

۳۸-وَ قَالَ ( علیه‏السلام )لِابْنِهِ الْحَسَنِ یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّی أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا یَضُرُّکَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَکْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَهِ الْعُجْبُ وَ أَکْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ
یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَهَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَنْفَعَکَ فَیَضُرَّکَ وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَهَ الْبَخِیلِ فَإِنَّهُ یَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَیْهِ
وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَهَ الْفَاجِرِ فَإِنَّهُ یَبِیعُکَ بِالتَّافِهِ
وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَهَ الْکَذَّابِ فَإِنَّهُ کَالسَّرَابِ یُقَرِّبُ عَلَیْکَ الْبَعِیدَ وَ یُبَعِّدُ عَلَیْکَ الْقَرِیبَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت۳۷ دکتر آیتی:

۳۷ به فرزند خود امام حسن (ع) فرمود: اى فرزند، از من چهار و چهار چیر را به خاطر بسپار که چون کارهایت را به آنها به انجام رسانى، هرگز زیانى به تو نرسد:

برترین بى نیازیها عقل است و بزرگترین بینوایی ها حماقت است و ترسناکترین ترسها خودپسندى است و گرامی ترین حسب و نسب، خلق نیکوست.
اى فرزند، بپرهیز از دوستى با احمق، زیرا احمق خواهد که به تو سود رساند، ولى زیان مى‏ رساند و بپرهیز از دوستى با بخیل که او چیزى را که بسیار به آن نیازمند هستى از تو دریغ مى‏ دارد
و بپرهیز از دوستى با تبهکار که تو را به اندک چیزى مى‏ فروشد.
و بپرهیز از دوستى دروغگو، که او چون سراب است، دور را نزدیک نشان مى‏ دهد و نزدیک را دور مى‏ نمایاند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

 

بازدیدها: ۱۹۳