۷۷- وَ مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَهَ الضَّبَائِیِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِیَهَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَیْتُهُ فِی بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اللَّیْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِی مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْیَتِهِ یَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ السَّلِیمِ وَ یَبْکِی بُکَاءَ الْحَزِینِ وَ یَقُولُ
یَا دُنْیَا یَا دُنْیَا إِلَیْکِ عَنِّی أَ بِی تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَیَّ تَشَوَّقْتِ لَا حَانَ حِینُکِ هَیْهَاتَ غُرِّی غَیْرِی لَا حَاجَهَ لِی فِیکِ قَدْ طَلَّقْتُکِثَلَاثاً لَا رَجْعَهَ فِیهَا فَعَیْشُکِ قَصِیرٌ وَ خَطَرُکِ یَسِیرٌ وَ أَمَلُکِ حَقِیرٌ
آهِ مِنْ قِلَّهِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِیقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِیمِ الْمَوْرِدِ
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۷۴ دکتر آیتی:
در خبر آمده است که چون ضرار بن ضمره الضّبابى بر معاویه داخل شد، معاویه او را از امیر المؤمنین (ع) پرسید. ضرار گفت: شهادت مى دهم که او را در جایى که عبادت مى کرد دیدم.
شب پرده برافکنده بود و او در محراب خود ایستاده بود. محاسن خود را به دست گرفته، چون مار گزیده به خود مى پیچید و چون اندوهگینان مى گریست و مى گفت:
اى دنیا، اى دنیا، از من دور شو. آیا خود را به من مى نمایانى یا به من مشتاق شده اى هنگام فریبت نزدیک مباد. هیهات دیگرى را بفریب، مرا به تو نیازى نیست.
تو را سه طلاق گفته ام که دیگر در آن بازگشتى نباشد. زندگیت کوتاه است و آرزویت حقیر است.
آه، از اندک بودن راه توشه و درازى راه و دورى سفر و سختى منزلگاه.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۳۵۶