۴۱۶-وَ قَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ ( علیهماالسلام )لَا تُخَلِّفَنَّ وَرَاءَکَ شَیْئاً مِنَ الدُّنْیَا فَإِنَّکَ تَخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَیْنِ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِیهِ بِطَاعَهِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِیَهِ اللَّهِ فَشَقِیَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ فَکُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِیَتِهِ وَ لَیْسَ أَحَدُ هَذَیْنِ حَقِیقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِکَ
قَالَ الرَّضِیُّ وَ یُرْوَى هَذَا الْکَلَامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَ هُوَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الَّذِی فِی یَدِکَ مِنَ الدُّنْیَا قَدْ کَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَکَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلٍ بَعْدَکَ وَ إِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَیْنِ رَجُلٍ عَمِلَ فِیمَا جَمَعْتَهُ بِطَاعَهِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِیتَ بِهِ أَوْ رَجُلٍ عَمِلَ فِیهِ بِمَعْصِیَهِ اللَّهِ فَشَقِیتَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَیْسَ أَحَدُ هَذَیْنِ أَهْلًا أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِکَ وَ لَا أَنْ تَحْمِلَ لَهُ عَلَى ظَهْرِکَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَهَ اللَّهِ وَ لِمَنْ بَقِیَ رِزْقَ اللَّهِ
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۴۰۸ دکتر آیتی
به فرزند خود حسن (ع) فرمود: اى فرزند بعد از خود مالى برجاى مگذار. زیرا آنچه مى نهى براى یکى از این دو خواهد بود،
یا کسى که آن مال را در طاعت خدا به کار مى برد، پس او به چیزى که سبب بدبختى تو شده، نیکبخت مى گردد یا کسى است که آن مال را در معصیت خدا صرف مى کند، پس به آنچه تو برایش نهاده اى، بدبخت شود. و تو او را در معصیت یار باشى و این دو هیچیک شایسته آن نیستند که او را بر خود برگزینى.
و این معنى را به گونه دیگرى هم آورده اند: اما بعد آنچه از دنیا در دست توست پیش از تو صاحبانى داشته و بعد از تو به دیگران خواهد رسید.
مالى که گرد آورده اى به یکى از این دو خواهد رسید: یکى آنکه مال تو را در راه طاعت خدا به کار برد، پس او به چیزى که تو بدان بدبخت شده اى، خوشبخت گردد، یا کسى است که آن را در راه معصیت خدا مصرف کند، پس به سبب مالى که براى او گرد آورده اى، بدبخت شود.
هیچیک از این دو، سزاوار آن نیستند که او را بر خود برگزینى یا بار او را بر دوش کشى. پس براى آنها که رفته اند، امید آمرزش داشته باش و براى آنان که مانده اند، امید روزى خداوند را.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۲۲۴