۲۹۱- وَ قَالَ ( علیهالسلام ) وَ قَدْ عَزَّى الْأَشْعَثَ بْنَ قَیْسٍ عَنِ ابْنٍ لَهُ
یَا أَشْعَثُ إِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِکَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْکَ ذَلِکَ الرَّحِمُ وَ إِنْ تَصْبِرْ فَفِی اللَّهِ مِنْ کُلِّ مُصِیبَهٍ خَلَفٌ
یَا أَشْعَثُ إِنْ صَبَرْتَ جَرَى عَلَیْکَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْجُورٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ جَرَى عَلَیْکَ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ مَأْزُورٌ
یَا أَشْعَثُ ابْنُکَ سَرَّکَ وَ هُوَ بَلَاءٌ وَ فِتْنَهٌ وَ حَزَنَکَ وَ هُوَ ثَوَابٌ وَ رَحْمَهٌ
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۲۸۳ دکتر آیتی:
در تعزیت به اشعث بن قیس که پسرش مرده بود چنین فرمود:
اى اشعث، اگر بر پسرت اندوهگین هستى، سزاوارى، زیرا جگر گوشه توست. اگر صبر کنى، خداوند به هر مصیبتى پاداشى دهد.
اى اشعث، اگر در این مصیبت صبر کنى، تقدیر خداوند بر تو رفته است و تو را مزدى است و اگر بیتابى کنى، تقدیر خداوند بر تو رفته و تو گناهکارى.
اى اشعث، پسر تو شادمانت مى داشت، پس براى تو بلا و آزمایش بود اکنون تو را محزون داشته و آن ثواب است و رحمت.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۵۶