۲۱۱-وَ قَالَ ( علیهالسلام )
الْجُودُ حَارِسُ الْأَعْرَاضِ
وَ الْحِلْمُ فِدَامُ السَّفِیهِ
وَ الْعَفْوُ زَکَاهُ الظَّفَرِ
وَ السُّلُوُّ عِوَضُکَ مِمَّنْ غَدَرَ
وَ الِاسْتِشَارَهُ عَیْنُ الْهِدَایَهِ
وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْیِهِ
وَ الصَّبْرُ یُنَاضِلُ الْحِدْثَانَ
وَ الْجَزَعُ مِنْ أَعْوَانِ الزَّمَانِ
وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْکُ الْمُنَى
وَ کَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِیرٍ
وَ مِنَ التَّوْفِیقِ حِفْظُ التَّجْرِبَهِ
وَ الْمَوَدَّهُ قَرَابَهٌ مُسْتَفَادَهٌ
وَ لَا تَأْمَنَنَّ مَلُولًا
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۲۰۲ دکتر آیتی
و فرمود (ع):
سخاوتمندى، پاسدار آبروهاست
و بردبارى، دهانبند بى خرد
و عفو، زکات پیروزى.
دورى کردن از کسى که با تو بى وفایى کند، پاداش توست.
مشورت کردن، عین ره یافتن است.
هر که تنها به رأى و تدبیر خویش بسنده کند، خود را به مخاطره افکنده.
شکیبایى، دور کننده سختیهاى روزگار است.
بى تابى کردن از یاوران روزگار است بر آزار آدمى.
شریفترین بى نیازیها ترک آرزوهاست.
چه بسا عقلها که گرفتار هوا و هوساند.
تجربه اندوزى نشان پیروزى است.
دوستى با مردم، خود، گونه اى خویشاوندى است.
بر مردم رنجیده و ملول ایمن مباش.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۹۲