۱۹۹-وَ قَالَ ( علیهالسلام )فِی صِفَهِ الْغَوْغَاءِ هُمُ الَّذِینَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ یُعْرَفُوا وَ قِیلَ بَلْ قَالَ ( علیهالسلام )
هُمُ الَّذِینَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا
فَقِیلَ قَدْ عَرَفْنَا مَضَرَّهَ اجْتِمَاعِهِمْ فَمَا مَنْفَعَهُ افْتِرَاقِهِمْ فَقَالَ یَرْجِعُ أَصْحَابُ الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ
فَیَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ کَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت ۱۹۰ دکتر آیتی
در صفت اوباش و فرومایگان، گفت: اینان چون گرد، آیند غلبه کنند و چون پراکنده باشند، شناخته نشوند.
[و گویند که فرمود:]
اینان چون گرد آیند، زیان رسانند و چون پراکنده باشند، سود دهند. [پرسیدند، زیان جمع آمدنشان را مىدانیم. اما سود پراکنده شدنشان در چیست، فرمود:]
پیشهوران به سر کارهاى خود باز مى گردند و مردم از آنها فایده مى برند، بنّا به کار ساختن باز مى گردد و بافنده به کارگاهش و نانوا به نانواییش.
ترجمه عبدالمحمد آیتی
بازدیدها: ۷۲