۱۲۰-وَ سُئِلَ ( علیهالسلام )عَنْ قُرَیْشٍ فَقَالَ أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍفَرَیْحَانَهُ قُرَیْشٍ نُحِبُّ حَدِیثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّکَاحَ فِی نِسَائِهِمْ
وَ أَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْیاً وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا
وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِی أَیْدِینَا وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا وَ هُمْ أَکْثَرُ وَ أَمْکَرُ وَ أَنْکَرُ وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَح
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت 116 دکتر آیتی:
در باره قريش از او پرسيدند، فرمود: امّا بنى مخزوم، ريحان خوشبوى قريشاند گفتگو با مردانش و زناشويى با زنانش دوست داشتنى است.
بنى عبد شمس، به رأى، از ديگران دورانديشترند. و در حمايت آنچه پشت سر خود دارند [يعنى مال و خاندان] استوارترند.
اما ما به آنچه در دست داريم، بخشنده تريم و به هنگام مرگ، به جان دادن، سخاوتمندتريم. بنى عبد شمس به شمار بيشاند و مكارتر و بدكردارترند، ولى ما فصيحتريم و مردم را نيكخواهتريم و خوشرويتريم.
ترجمه عبدالمحمد آیتی