شرح ابن ميثم
99- و قال عليه السّلام: رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لَا يَنْفَعُهُ
المعنى
أراد العلماء بما لا نفع فيه من العلوم كعلم السحر و النيرنجات بل كعلم النحو و غيره من العلوم العقليّة مثلا بمن جهل شرائع الإسلام فأفتى بغير علم أو تعدّى حدّا و ارتكب منهيّا فكان ذلك سبب هلاكه في الدنيا و الآخرة، أو كعلم ما لا نفع فيه في الآخرة استلزم ترك علم مهمّ فيها فكان سبب هلاكه هناك مع عدم انتفاعه و خلاصه بما علم.
مطابق با حکمت 107 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
99- امام (ع) فرمود: رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لَا يَنْفَعُهُ
ترجمه
«بسا دانشمندى كه نادانى اش او را از پاى در آورد و دانشى كه دارد به او سودى نرساند».
شرح
مقصود امام (ع)، دانشمندانى است كه از علوم بىفايده مانند جادو و تردستى، بلكه همانند علم نحو و ديگر علوم عقلى بهرهمندند و از قوانين اسلام ناآگاه، و از روى جهل فتوا دهند و يا از حدود الهى تجاوز كنند و مرتكب گناهى شوند، و در نتيجه اين علم باعث هلاكت آنان در دنيا و آخرت گردد، و يا آن علمى كه در آخرت سودى ندارد و باعث ترك علم مهمترى مىشود پس علاوه بر آن كه سودى ندارد و آن دانستنيها او را نجات نمى بخشد بلكه باعث هلاكت وى در آخرت مى گردد.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده